Ofiara (religia): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m + |
|||
Linia 2:
[[Plik:Sacrifice boar Louvre G112.jpg|thumb|200px|Przedstawienie ofiary z dzika na greckim tondzie z VI wieku p.n.e.]]
'''Ofiara''' – podstawowa, obok [[modlitwa|modlitwy]], forma [[kult religijny|kultu religijnego]]<ref>
występująca we wszystkich [[religia]]ch, począwszy od pierwotnych do najbardziej rozwiniętych. Polega na składaniu darów [[Bóg|bóstwu]]. Często łączona z
Ofiara jest typowym elementem kultu, polega na wymienności. Celem ofiarodawcy jest uzyskanie od ofiarobiorcy przychylności w swoich poczynaniach, wyproszenie łaski, złagodzenie gniewu itd. Wysokość i wartość składanej ofiary jest uznaniowa, subiektywna i uwarunkowana trybem życia ofiarodawców. Za najbardziej cenny dar dla bóstwa uważano ofiary krwawe z ludzi i zwierząt (ale także z dzieci<ref>''Ofiary z najbliższych. Początki życia osiadłego. Bóg dzikiej przyrody i ofiary z dzieci'', w: G. Baudler, ''Bóg i kobieta. historia przemocy, seksualizmu i religii'', s. 81, 124–134.</ref> i władców<ref>''Ofiary z najbliższych. Początki życia osiadłego. Bóg dzikiej przyrody i ofiary z dzieci'', w: G. Baudler, ''Bóg i kobieta. historia przemocy, seksualizmu i religii'', s. 78.</ref>), dorosłe osoby, zwierzęta). Z czasem ofiary z ludzi zastąpiono ofiarami ze zwierząt lub ofiarą symboliczną ([[Kukła|kukły]], na które upuszczano kilka kropel krwi). Społeczności rolnicze obok krwawych ofiar praktykowały ofiary z plonów. Rozwój kultu religijnego spowodował ustalenie określonych pór i miejsc na składanie poszczególnych ofiar. W ten sposób rozwijała się siatka stałych miejsc świętych (gaje, jaskinie, kamienie, rzeki). Z czasem w miejscach świętych na wzór pałaców królewskich zaczęto wznosić przybytki bóstwom ze służącymi-kapłanami. Te z kolei przekształciły się w [[Świątynia|świątynie]], których okazałość zależała od potęgi danego kultu.
Krwawe ofiary przygotowywała do składania określona i znająca się na przypisach religijnych osoba. Dokonywała czynności rzeźniczych sama bądź nadzorowała poprawność ich wykonywania przez swoich pomocników. Gdy rozwinął się stan [[Kapłan|kapłański]], ofiarnik-rzeźnik stał na straży ceremonii zabicia i rozdzielenia mięsa ofiarnego. Początkowo mięso palono lub opiekano nad świętym ogniskiem, z czasem święte miejsce przekształciło się w [[ołtarz]], przed którym wznoszono świątynię. Później ołtarze zaczęto umieszczać w obrębie murów świątynnych.
Rodzajem ofiary religijnej było także palenie [[Kadzidło|kadzidła]] i okadzanie dymem miejsc świętych. Okadzanie miejsc świętych wywodzi się ze wschodnich tradycji świeckich, zgodnie z którymi dym kadzidła wdychano po ucztach<ref>J. Keller, ''Religia'', w: ''Zarys dziejów religii'', red. J. Keller, s. 20.</ref>.
|tytuł= Bóg i kobieta. historia przemocy, seksualizmu i religii▼
W [[hinduizm]]ie od czasów [[Upaniszady|upaniszad]] popularyzowano [[Interioryzacja|interioryzację]] ofiary w procesie indywidualnej [[sadhana|sadhany]]. W [[Religia Słowian|wierzeniach]] [[Słowianie|Słowian]] zwana [[Obiata|obiatą]], trzebą lub [[żertwa|żertwą]]. W religii chrześcijańskiej składanie starotestamentowe ofiar zostało zastąpione przez jednorazową doskonałą ofiarę [[Jezus Chrystus|Jezusa Chrystusa]], który umarł na krzyżu za grzechy ludzkości. W [[katolicyzm]]ie i [[
{{Przypisy}}▼
▲W religii chrześcijańskiej składanie starotestamentowe ofiar zostało zastąpione przez jednorazową doskonałą ofiarę [[Jezus Chrystus|Jezusa Chrystusa]], który umarł na krzyżu za grzechy ludzkości. W [[katolicyzm]]ie i [[Kościół prawosławny|prawosławiu]] ofiara Chrystusa jest sakramentalnie uobecniana podczas [[Eucharystia (sakrament)|Eucharystii]]. Zobacz też: [[Baranek Boży]].
==
▲
* ''Zarys dziejów religii'', red. J. Keller, Warszawa 1986. ISBN 83-207-0849-4.
▲{{Przypisy}}
{{Religioznawstwo}}
| |||