Kościół św. Anny w Krakowie: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwszy drewniany [[kościół (budynek)|kościół]] wybudowany został w XIV wieku, przed rokiem 1363, gdyż z tego roku pochodzi pierwsza wzmianka o kościele dotycząca prośby [[Kazimierz III Wielki|Kazimierza Wielkiego]] o odpust skierowanej do papieża [[Urban V|Urbana V]]. Kościół spłonął w roku 1407. Wówczas na jego miejscu wzniesiono murowany kościół w stylu [[gotyk|gotyckim]]. Jego fundatorem był król [[Władysław II Jagiełło|Władysław Jagiełło]] i z jego inicjatywny kościół dostał się w 1418 pod opiekę [[Uniwersytet Jagielloński|Akademii Krakowskiej]]. W 1428 za czasów proboszcza [[Jana z Wielunia]] rozbudowano prezbiterium. W 1473 roku został pochowany w kościele św. Anny profesor Akademii Krakowskiej [[Jan Kanty]]. W 1535 roku biskup [[Piotr Tomicki]] ogłosił kościół [[kolegiata|kolegiatą]] i ustanowił przy nim kapitułę kolegiacką. W 1539 sprawiono dla Jana Kantego nową trumnę, a w 1549 nowy renesansowy nagrobek ufundował rektor Akademii Krakowskiej Jakub Fredel. W 1680 papież [[Innocenty XI]] kanonizował Jana Kantego. W związku z rosnącym kultem świętego profesorowie Akademii postanowili wyburzyć kościół i na jego miejscu zbudować większy, będący w stanie pomieścić wszystkich pielgrzymów odwiedzających grób Jana Kantego. Kościół wyburzono w roku 1689 na koszt Akademii. W tym samym roku położono kamień węgielny pod budowę nowej świątyni. Pierwotny projekt kościoła zaproponowany przez architekta [[Tylman z Gameren|Tylmana z Gameren]] nawiązywał do planu [[Rzym|rzymskiego]] kościoła [[San Carlo in Catinari]], który był także inspiracją dla [[Architektura barokowa we Francji|kościoła uniwersyteckiego]] paryskiej [[Sorbona|Sorbony]]. Ale profesorowie Akademii odrzucili projekt i zasugerowali Tylmanowi jako wzór plan kościoła [[San Andrea della Valle]], który był pod opieką zakonu [[Teatyni|teatynów]] - konkurentów [[Jezuici|jezuitów]], bowiem krakowscy uczeni chcieli budowlą kościoła akademickiego przyćmić krakowski [[Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Krakowie|kościół św. św. Piotra i Pawła]] zarządzany wtedy przez jezuitów. Tylman z Gameren zrobił nowy projekt, który został zaakceptowany i budowa ruszyła. Od 1692 roku prace budowlane nadzorował ks. [[Sebastian Piskorski]] - proboszcz parafii i zarazem profesor Akademii Krakowskiej. W 1695 kościół stał w stanie surowym i nie miał jeszcze kopuły. W 1703 roku biskup [[Kazimierz Łubieński]] [[Poświęcenie kościoła|konsekrował]] kościół. Pod koniec XVIII w. wieże zyskały nowe, późnobarokowe [[dach hełmowy|hełmy]] projektu księdza [[Sebastian| Sierakowski|Sebastiana Sierakowskiego]], nawiązujące swoim kształtem do hełmu [[Wieża Zegarowa na Wawelu|Wieży Zegarowej na Wawelu]].