Võ Nguyên Giáp: Różnice pomiędzy wersjami

Po klęsce w dolinie Rzeki Czerwonej, Võ Nguyên Giáp rozwinął teorię, że siły komunistyczne mogą sobie pozwolić, w celu odniesienia zwycięstwa, na większe straty aniżeli Francuzi, czy później Amerykanie i południowi Wietnamczycy. W propagandowych przemówieniach Võ potrafił przekonać swoich żołnierzy do myśli, że zwycięstwo przyjść może dopiero po wielu latach, nawet krwawych walkach.

 

Przez następne trzy lata Francuzi próbowali daremnie sprowokować Võ Nguyên Giápa do ponownego wystąpienia w otwartym starciu. W listopadzie 1953 zarzucili przynętę, którą nawet z reguły ostrożny Võ nie mógł wzgardzić. W dolinie [[Điện Biên Phủ]], ok. 350 kilometrów na zachód od Hanoi, Francuzi przekonani o nikłej liczebności oddziałów wietnamskich oraz iż okoliczne góry zapewniają bezpieczeństwo ich wysuniętym pozycjom obronnym (były one tak oddalone od siebie, że zaopatrzenie dostarczano im drogą lotniczą), mieli nadzieję skłonić Wietnamczyków do zgrupowania swoich sił w nieosłoniętej dolinie.

Francuskie dowództwo liczyło na porażkę oddziałów Võ (liczono iż zdoła on zgromadzić zaledwie 2, słabo wyekwipowane dywizje, czyli ok. 30 000 żołnierzy), w starciu z ufortyfikowanym regularnym wojskiem dysponującym artylerią, czołgami i wsparciem lotnictwa.

 

W 1972 Võ po raz kolejny podjął próbę urzeczywistnienia fazy trzeciej, rozpoczynając ofensywę wielkanocną. Siły południowowietnamskie wsparte przez amerykańskie lotnictwo jednak i tym razem powstrzymały komunistyczne uderzenie. Straty Việt Cộngu były tak duże, że komuniści zdecydowali się zdjąć Võ ze stanowiska. Võ Nguyên Giáp powrócił do [[Hanoi]], gdzie objął funkcję ministra obrony. Podczas ostatniego, decydującego uderzenia wojsk komunistycznych w 1975, które doprowadziło do upadku Wietnamu Południowego i rozciągnięcia władzy komunistów nad całym Wietnamem, siły komunistyczne wykorzystywały opracowane przez Võ Nguyên Giápa plany taktyczne i strategiczne, jednak sam Võ nie brał już udziału w tych walkach.

 

== Spuścizna ==