Berylowce: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m nbsp, wcięcie równań reakcji, drobna korekta poprzedniej edycji |
poprawa linków do ujedn. i przek., WP:SK, drobne redakcyjne, drobne merytoryczne, przypisy zamiast nowej pozycji w bibliografii, przeniesienie refów na koniec; usuwam wątpliwą sekcj |
||
Linia 1:
{{ramka
| {{Układ okresowy pierwiastków/fragment | okres początek = 2 | okres koniec = 7 | grupa początek = 2 | grupa koniec = 2
| Berylowce
| auto | right
}}
'''Berylowce''' ('''metale ziem alkalicznych''', '''wapniowce'''
<div align="center">
Linia 21:
== Występowanie w przyrodzie ==
Najbardziej rozpowszechnionym w [[Skorupa ziemska|skorupie ziemskiej]] berylowcem jest wapń (4,15%). W postaci węglanu CaCO<sub>3</sub> występuje w postaci takich popularnych minerałów jak [[wapień]], [[Kreda (skała)|kreda]] czy [[marmur]]. Uwodniony siarczan wapnia CaSO<sub>4</sub>·2H<sub>2</sub>O znany jest jako [[gips]]. [[Hydroksyapatyt]], będący solą wapnia, jest kluczowym składnikiem [[Tkanka kostna|tkanki kostnej]]{{r|Bielański}}.
Magnez również występuje pospolicie w skorupie ziemskiej (2,33%). Tworzy liczne minerały, m.in. [[Oliwiny|oliwin]], [[serpentyn]], [[talk]], [[Dolomit (minerał)|dolomit]], [[kizeryt]], [[kainit]]. Magnez jest składnikiem [[Chlorofile|chlorofilu]], tworząc w kompleksie z [[
Stront i bar występują rzadziej (ok.
Zwyczajowa nazwa tej grupy pierwiastków – ''metale ziem alkalicznych'' – pochodzi od
== Właściwości fizyczne ==
Linia 33:
== Właściwości chemiczne ==
Metale te, oprócz berylu, cechują silne własności metaliczne i zasadowe. Tlenki i wodorotlenki berylowców także mają charakter zasadowy, który zwiększa się w kolejnych okresach. Wyjątkiem jest beryl, którego związki są generalnie [[amfoteryczność|amfoteryczne]]. Berylowce są nieco mniej reaktywne od poprzedzających je w układzie okresowym [[litowce|metali alkalicznych]]. Występują na +II stopniu utlenienia i tworzą jony typu M<sup>2+</sup>. Wapń, stront, bar i rad reagują z tlenem oraz z wodą w temperaturze pokojowej. Magnez w tych warunkach pokrywa się cienką, matową warstewką tlenku lub wodorotlenku. Do rozpoczęcia reakcji z wodą wymaga podgrzania. Beryl na powietrzu pokrywa się ochronną warstewką tlenku{{r|Bielański}}. Ogólny zapis reakcji berylowca z wodą:
: M + 2H<sub>2</sub>O → M(OH)<sub>2</sub> + H<sub>2</sub>↑, gdzie M to metal ziem alkalicznych.
Wszystkie berylowce reagują łatwo z kwasami, dając odpowiednią sól i gazowy [[wodór]]. Tej reakcji nie ulega beryl z [[kwas azotowy|kwasem azotowym]] (pokrywa się [[Tlenek berylu|tlenkiem, BeO]]), oraz magnez z [[Kwas fluorowodorowy|kwasem fluorowodorowym]] (pokrywa się
== Otrzymywanie ==
Metale te otrzymuje się przez elektrolizę ich stopionych soli. Magnez można również otrzymać poprzez redukcję jego tlenku w temp.
: MgO + C → Mg + CO
== Zobacz też ==
* [[
{{Przypisy-lista|
<ref name="CRC">{{cytuj książkę | tytuł = CRC Handbook of Chemistry and Physics | wydawca = CRC Press | miejsce = Boca Raton | wydanie = 91<sup>th</sup> | data = 2010 | strony = '''14'''-18 }}</ref>
<ref name="Slownik">{{cytuj książkę|autor= [[Jerzy Chodkowski]] (red.)|tytuł=Mały słownik chemiczny |wydanie = V|wydawca=[[Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”|Wiedza Powszechna]]|miejsce=Warszawa|data=1976}}Według niektórych źródeł do wapniowców zaliczają się tylko wapń, stront i bar. Zob. {{Cytuj książkę | autor = [[Stanisław Tołłoczko]], [[Wiktor Kemula]]| tytuł= Chemia nieorganiczna z zasadami chemii ogólnej | data=1954 | wydawca=[[Wydawnictwo Naukowe PWN|PWN]]| miejsce=Warszawa | strony=}}</ref>
}}
== Bibliografia ==
* {{cytuj książkę|nazwisko=Grębosz|imię=Mirosław|nazwisko2=Zapotoczny|imię2=Szczepan|tytuł=Słownik szkolny chemia|wydawca=[[Wydawnictwo Zielona Sowa]]|miejsce=Kraków|data=2003|isbn=8373890378}}
* {{cytuj książkę|nazwisko=Chmielewski|imię=Piotr|nazwisko2=Jezierski|imię2=Adam|tytuł=Słownik chemiczny|wydawca=[[Wydawnictwo Europa]]|miejsce=Wrocław|data=2003|isbn=8388962272}}
▲* {{Cytuj książkę|tytuł = Podstawy Chemii Nieorganicznej|nazwisko = Bielański|imię = Adam|wydanie = 6|rok = 2010|wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN SA|miejsce = Warszawa|strony = 820-824|tom = 2|isbn = 978-83-01-16282-5|język = pl}}
{{Budowa układu okresowego}}
|