'''Szahdżahan''' ('''Shahbuddin Muhammad Szahdżahan''' (albo ''Szach Dżahan'', ''Shachdżahan'') (ur. [[5 stycznia]][[1592]], zm. [[22 stycznia]][[1666]]) — piąty władca muzułmańskiego imperium w [[Indie|Indiach]] z dynastii [[Wielcy Mogołowie|Mogołów]], panujący w latach [[1628]]-[[1658]]. W okresie jego panowania imperium Mogołów pozostało pierwszą potęgą [[Indie|Indii]], choć sam cesarz nie był wybitnym wodzem i polegał raczej na doradcach. Pod koniec jego panowania bardzo widoczna stała się rywalizacja synów cesarza o władzę. Wygrał ją w 1659 roku trzeci z synów Szahadżahana i [[Mumtaz Mahal]], ostatni ze znaczących mogolskich władców, wielki wojownik i fanatyczny wyznawca [[islam]]u [[Aurangzeb]]. Sam Szahdżahan ostatnie lata życia spędził w przymusowym odosobnieniu.
Szahdżahan zasłynął ze wzniesienia w latach [[1632]]-[[1654]] w [[Agra|Agrze]] [[mauzoleum]] zwanego [[Tadź Mahal]], na pamiątkę przedwcześnie zmarłej ukochanej żony [[Mumtaz Mahal]]. Przez wielu uważane za najpiękniejszą budowlę świata, mauzoleum to jest doskonałym przykładem eklektycznego stylu mogolskiego w sztuce [[Indie|Indii]], który łączył elementy muzułmańskie i perskie z rodzimymi motywami indyjskimi.
== Potomstwo ==
Linia 23:
* Waldemar Hansen, ''Pawi Tron: Dramat Indii Wielkich Mogołów'', przeł. Jerzy Schwakopf, wyd. PIW, Warszawa 1980, ISBN 83-06-00034-X
{{Władca|funkcja='''[[Wielcy Mogołowie|Władca Wielkich Mogołów]]'''|grafika=|lata=[[1628]] – [[1658]]|poprzednik=[[Dżahangir]]|następca=[[Aurangzeb]]}}
