Bitwa pod Rosieniami: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne
m →‎Po bitwie: Kuzniecow-Kuzniecowowi (odmiana)
Linia 49:
 
== Po bitwie ==
Po zajęciu mostów na Dźwinie i upadku Dyneburga wiodące formacje LVI Korpusu Pancernego poszerzały liczbę swoich przyczółków w szybkim tempie. 25 czerwca marsz. [[Siemion Timoszenko]] rozkazał gen. płk. KuzniecowiKuzniecowowi zorganizowanie obrony na zachodnim brzegu Dźwiny poprzez przeniesienie jednostek 8. Armii na prawy brzeg rzeki z Rygi do [[Līvāni]], podczas gdy 11. Armia miałaby bronić sektora Līvāni–[[Krasław]]. Gen. płk. Kuzniecow zdecydował się także skorzystać z 27. Armii gen. mjr. Berzarina. Berzarin miał wycofać swoje wojska z wysp [[Hiuma]] i [[Sarema]] oraz z Rygi i przenieść je do Dyneburga. W tym czasie naczelne dowództwo radzieckie ([[Stawka Najwyższego Naczelnego Dowództwa|Stawka]]) przerzuciło [[21 Korpus Zmechanizowany (ZSRR)|21. Korpus Zmechanizowany]] gen. [[Dmitrij Leluszenko|Leluszenki]] z Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, aby współpracował z 27. Armią. Gen. Leluszenko posiadał 98 czołgów i 129 dział.
 
O godz. 5:00 rano 25 czerwca na rozkaz Kuzniecowa Leluszenko zaatakował, mając na celu niemieckie przyczółki niedaleko Dyneburga. Von Manstein został zatrzymany na Dźwinie, ale przeprowadził atak już następnego dnia, uderzając wzdłuż autostrady Dyneburg–[[Ostrów (Rosja)|Ostrów]]. W Rydze w godzinach popołudniowych Niemcy sforsowali wiadukt kolejowy na rzece Dźwina. 30 czerwca wojska radzieckie wycofały się i do 1 lipca były już w pełnym odwrocie w kierunku [[Estonia|Estonii]]. Przed Niemcami otworzyła się wtedy bezcenna szansa. Natychmiastowy marsz naprzód oznaczałby praktycznie brak możliwości obrony [[Petersburg|Leningradu]] przez Rosjan. Rozkazy przekreśliły tę szansę – wojska pancerne miały czekać na piechotę, co zajęło tydzień.