Halina Elczewska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
nowy artykuł Halina Elczewska projektodawczyni Parku Ocalałych w Łodzi |
drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
'''Halina Elczewska''' (z d. Goldblum, ur. [[11 listopada]] [[1919]] w [[Łódź|Łodzi]], zm. [[3 grudnia]] [[2013]] w [[Warszawa|Warszawie]])
Urodziła się w spolonizowanej żydowskiej rodzinie Maurycego i Franciszki. Ojciec był dyrektorem w firmie Markusa Kohna przy [[Ulica Łąkowa w Łodzi|ul. Łąkowej]] 3/5. Tam też rodzina mieszkała przed II wojną światową<<ref>''Księga adresowa miasta Łodzi i Województwa Łódzkiego (…). Rocznik 1937-1939'', Zarząd Miejski w Łodzi, Łódź 1937 (?), strona 139 Dział II Wykaz mieszkańców m. Łodzi</ref>. Po ukończeniu gimnazjum im. E. Orzeszkowej przy al. T. Kościuszki 21 i zdaniu matury podjęła pracę w firmie „Angielsko-Polskie Towarzystwo Handlowe” przy al.
Wybuch [[II wojna światowa|wojny]], zajęcie Łodzi przez hitlerowców we wrześniu i utworzenie przez hitlerowców w Łodzi [[Litzmannstadt Ghetto|getta dla Żydów]] spowodowały, że rodzina w końcu 1939 r. musiała opuścić swoje mieszkanie i przenieść się do getta. W getcie zamieszkali przy ul. Brzezińskiej (obecnie ten odcinek ul. Brzezińskiej nosi nazwę ul. Wojska Polskiego) 39. Ojciec przez pewien czas pełnił w getcie funkcję kierownika poczty, ale został zwolniony, z powodu braku znajomości języka jidysz.
Linia 19:
Po śmierci męża w 1957 r. rozpoczęła pracę w [[Telewizja Polska|Telewizji Polskiej]] w dziale popularnonaukowym, i tam pracowała do 1969 r.
Antysemicka nagonka 1968 r. spowodowała, że 2 córki wyemigrowały do Skandynawii, a trzecia córka, chora została w kraju i ta sytuacja wymusiła przejście
Od 1993 r. rozpoczęła działania społeczne w Stowarzyszeniu Żydów Kombatantów i Poszkodowanych przez II wojnę światową. Do 2004 r. była członkiem Zarządu Stowarzyszenia.
W 2004 r. zgłosiła pomysł aby powstał w Łodzi [[Park Ocalałych w Łodzi|Park Ocalałych]] w którym ocaleli z Litzmannstadt Getto sadzą drzewka<ref>''Park ocalałych'' [w:] ''Żeby ten krzyk nie przeminął. Materiały z obchodów 60. Rocznicy Zagłady Litzmannstadt Getto 1944-2004'', Łódź 2005, Biblioteka Kroniki miasta Łodzi t. 1., s. 133 ISSN 1231-5354 </ref>. Ona posadziła pierwsze drzewko, oznaczone numerem „0”.
Każde posadzone drzewko ma swój numer. Uroczyście wręczany jest stosowny certyfikat. Wzdłuż alei Parku Ocalałych na poboczu osadzone poziomo w ziemi są tabliczki z imieniem i nazwiskiem oraz numerem drzewka.
29 sierpnia 2012 r. w Parku Ocalałych wręczała wraz z innym ocalałym z Litzmannstadt Getto [[
17 maja 2013 w Łodzi odebrała przyznaną przez Radę Miejską Łodzi Odznakę "Za Zasługi dla Miasta Łodzi".
Przy okazji pobytu w Łodzi odwiedziła swoje przedwojenne mieszkanie, i spacerowała po Parku Ocalałych, którego jest pomysłodawczynią. 10 – minutowy wywiad dla Klubu Kuriera nagrały Monika Tanas i Natalia Kazimierczak
{{Przypisy}}
== Bibliografia ==
| |||