Sola scriptura: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawka tłumaczenia: "sola scriptura" to ablatyw
Cojan (dyskusja | edycje)
poprawa linków
Linia 35:
=== Natchnienie Biblii ===
[[Plik:Lutherbibel.jpg|thumb|right|250px|[[Biblia Lutra]] z [[1534]] r.]]
Zasadniczo w protestantyzmie występują dwa poglądy dotyczące natchnienia Biblii. Większość współczesnych teologów ewangelickich i adwentystów dnia siódmego<ref name="lb1.2009">{{Cytuj pismo|nazwisko=Pfandl|imię=Gerhard|autor=Gerhard Pfandl|tytuł=Natchnienie werbalne czy natchnienie myśli?|czasopismo=Lekcje biblijne: Dar proroctwa w Biblii i historii adwentyzmu|wolumin=1/2009|strony=39|wydawca=[[Chrześcijański Instytut Wydawniczy "Znaki Czasu"|Chrześcijański Instytut Wydawniczy „Znaki Czasu”]]|miejsce=[[Warszawa]]|issn=0239-359X}}</ref> opowiada się za koncepcją natchnienia myśli, podczas gdy konserwatywni protestanci, w tym zarówno część wyznań pierwszej reformacji (m.in. [[Międzynarodowa Rada Luterańska|luteranie wyznający]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.lcms.org/pages/internal.asp?NavID=563|tytuł=Of the Holy Scriptures. W: ''A Brief Statement of the Doctrinal Position of the Missouri Synod [Adopted 1932]''|data dostępu=2009-08-29|język=en}}</ref>, konserwatywni [[prezbiterianizm|prezbiterianie]]), jak i [[ewangelikalizm|ewangelikalne]] wyznania tzw. drugiej reformacji uznają, że natchnienie Pisma Świętego miało charakter werbalny. Biblia zatem nie tylko zawiera [[Słowo Boże]], ale faktycznie nim jest<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Engelder|imię=Theodore E. W.|autor=Theodore E. W. Engelder|tytuł=Popular Symbolics: The Doctrines of the Churches of Christendom and Of Other Religious Bodies Examined in the Light of Scripture|strony=26|rok=[[1934]]|miejsce=[[Saint Louis]]|wydawca=Concordia Publishing House}}</ref>. Natchnienie werbalne zakłada, że Duch Święty w sposób bezpośredni kierował doborem poszczególnych słów przez biblijnych pisarzy, uwzględniając jednak wszelkie aspekty ich człowieczeństwa, w tym styl, indywidualność, czy sposób wyrazu<ref>por. {{Cytuj stronę|url=http://kech.pl/zw.php|tytuł=Pismo Święte. W: ''Zasady wiary Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan w RP''|data dostępu=2009-08-29|język=pl}}</ref>. Koncepcja natchnienia myśli zakłada natomiast, iż otrzymane od Boga objawienie zostało spisane przez autora jego własnymi słowami. Nie przeczy to jakkolwiek nieomylności Biblii, zgodnie z przekonaniem, iż w procesie natchnienia Duch Święty czuwał, aby używane przez pisarza słowa poprawnie wyrażały przekazaną w objawieniu myśl<ref name="lb1.2009"/>. Pochodzące z [[IV wiek]]u [[nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary]] podkreśla boski autorytet objawienia upatrując w tym, co przekazywali prorocy, głosu samego Boga: „Wierzę w Ducha Świętego [...] który mówił przez proroków”<ref>{{cytuj książkę|tytuł=[[Śpiewnik Ewangelicki|Śpiewnik Ewangelicki. Codzienna modlitwa, pieśń, medytacja, nabożeństwo]]|część=IV|tytuł części=Życie chrześcijańskie|rozdział=Nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary|strony=1630–1631|rok=[[2002]]|miejsce=[[Bielsko-Biała]]|wydawca=[[Augustana|Wydawnictwo „Augustana”]]|isbn=83-88941-19-4}}</ref>. Na potwierdzenie natchnienia Biblii protestantyzm odwołuje się do następujących fragmentów Pisma Świętego:<ref>Jeżeli nie oznaczono inaczej, wersety biblijne przytoczono z [[Biblia Warszawskawarszawska|Biblii Warszawskiejwarszawskiej]].</ref>
 
* [[2. List do Tymoteusza|2 Tm]] 3,16: ''„Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany”''.
Linia 76:
 
=== Jasność Biblii ===
[[Plik:Biblia.gif|thumb|right|200px|„A potem ujrzałem innego anioła. Leciał przez sam środek nieba, by przekazać wiekuistą Dobrą Nowinę tym, którzy przebywają na ziemi”<ref>Według [[Biblia Warszawskowarszawsko-Praskapraska|Biblii Warszawskowarszawsko-Praskiejpraskiej]]. Zob. także: {{Biblia|księga=Ap|rozdział=14|wersety=6}}</ref> – ilustracja ze strony tytułowej Biblii Lutra]]
Protestantyzm naucza, że wszystkie doktryny i przykazania obowiązujące chrześcijanina są w sposób jasny i niedwuznaczny przedstawione w Biblii<ref name=autonazwa1 /><ref name="odt1112">{{cytuj książkę|nazwisko=Graebner|imię=Augustus Lawrence|autor=Augustus Lawrence Graebner|tytuł=Outlines of Doctrinal Theology|strony=11–12|rok=[[1910]]|miejsce=[[Saint Louis]]|wydawca=Concordia Publishing House}}</ref>. Implikacja tej tezy prowadzi do negacji konieczności istnienia innych interpretatorów Pisma Świętego poza samą Biblią (z [[łacina|łac.]] ''Scriptura scripturam interpretatur'' – „Pismo wyjaśnia Pismo”), w myśl przekonania, iż wystarczająca jasność Biblii wyklucza nawet taką potrzebę. Boże Słowo jest zatem na tyle jasne, że pozostaje zrozumiałe dla każdego człowieka, o ile tylko przedstawione jest mu w języku, którym się on posługuje. Stąd też wielkie zaangażowanie protestantów w zagadnienie [[przekłady Biblii|tłumaczenia Biblii]] na różne języki świata i powołanie w tym celu [[towarzystwa biblijne|towarzystw biblijnych]]. Zrozumienie Pisma Świętego przez człowieka nie wymaga zatem żadnych szczególnych predyspozycji, jak np. wykształcenia [[teologia|teologicznego]] i pozostaje dostępne dla każdego<ref name="odt11">{{cytuj książkę|nazwisko=Graebner|imię=Augustus Lawrence|autor=Augustus Lawrence Graebner|tytuł=Outlines of Doctrinal Theology|strony=11|rok=[[1910]]|miejsce=[[Saint Louis]]|wydawca=Concordia Publishing House}}</ref><ref name="ps28">{{cytuj książkę|nazwisko=Engelder|imię=Theodore E. W.|autor=Theodore E. W. Engelder|tytuł=Popular Symbolics: The Doctrines of the Churches of Christendom and Of Other Religious Bodies Examined in the Light of Scripture|strony=28|rok=[[1934]]|miejsce=[[Saint Louis]]|wydawca=Concordia Publishing House}}</ref>. Jasność Biblii wyklucza również potrzebę wyjaśniania rzekomo rzeczywistego bądź ukrytego znaczenia niektórych jej fragmentów przez instytucje kościelne, jak hierarchia, [[papież]], czy [[sobór powszechny]]<ref name="ps28"/>. Choć protestanci odrzucają potrzebę istnienia duchowego autorytetu objaśniającego znaczenie Biblii, zasadniczo nie negują istnienia niejasności gramatycznych w tekście biblijnym, dostrzegając potrzebę korzystania z aparatu naukowego. W obronie nauki o jasności Biblii protestanci powołują się na następujące jej fragmenty: