Spółgłoska nosowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →W językach świata: WP:ZdB: IPA3 --> IPA poprawka |
m popr. szablonu fakt |
||
Linia 1:
{{Sposób artykulacji}}
'''Spółgłoski nosowe''' (sonanty nosowe) to nosowe [[Spółgłoska zwarto-otwarta|spółgłoski zwarto-otwarte]], których artykulacyjną cechą jest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od [[spółgłoska zwarta|spółgłosek zwartych]] otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj. [[podniebienie miękkie]] zostaje opuszczone. Wśród spółgłosek zwartych występują spółgłoski, które różnią się tylko opozycją [[głoska
Również przy artykulacji innych spółgłosek niż zwarte może być dodatkowo otwarty tor nosowy, np. w niektórych dialektach [[języki semickie|semickich]] występuje [{{IPA|z̃}}]. Głoski, które nie są nosowe nazywamy '''ustnymi'''.
Linia 15:
== W językach świata ==
Większość języków posiada co najmniej dwie spółgłoski nosowe – [{{IPA|m}}] i [{{IPA|n̪}}] lub [{{IPA|n}}]. Tylko nieliczne języki takie jak [[język rotokas|rotokas]] (Nowa Gwinea) i [[język luszucid|luszucid]] (Kanada) nie posiadają żadnych dźwięków tego rodzaju. Język polski ma [{{IPA|m}}] [{{IPA|n̪}}] i [{{IPA|ɲ}}] (ń) jako fonemy i [{{IPA|ŋ}}] jako alofon samogłosek nosowych przed [{{IPA|k}}] lub [{{IPA|g}}]
| |||