Wikipedia

Panika na stacji metra Niamiha w Mińsku: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m Mapa Mińska
Nie podano opisu zmian
Linia 21:
Młodzież słuchająca koncertu, chcąc schować się przed niespodziewaną burzą z gradem, ruszyła do przejścia podziemnego na [["Niemiga" (stacja metra)|stacji metra "Niemiga"]]. Z powodu deszczu schody zrobiły się bardzo śliskie i wiele osób przewracało się, a potem nie mogło się podnieść. W wyniku stratowania zginęły 53 osoby, ponad 250 zostało rannych. Większość ofiar to młodzi ludzie w wieku 14 do 20 lat. Większość zmarła w wyniku uduszenia i ran. Mnóstwo ofiar miało głębokie rany kłute na ciele, zadane butami na wysokich obcasach. Według zeznań świadków, święto trwało jeszcze godzinę po tragedii.
 
PoczątkowoWkrótce władzepo wzięłyzdarzeniu napodał siebiesię odpowiedzialnośćdo zadymisji tragedię.przewodniczący DecyzjąMińskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego [[MińskUładzimir Jarmoszyn]], jednak prezydent [[Alaksandr Łukaszenka]] dymisji nie przyjął{{r|Mińskaa}}. W kraju trzydniową [[żałoba narodowa|żałobę narodową]]. Decyzją Mińskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego i miejscowych komitetów wykonawczych, bliscy ofiar otrzymali na dwa lata prawo bezpłatnego przejazdu transportem miejskim, bezpłatnych leków i zwolnienie z opłat za usługi komunalne. Ulgi zostały jednak zlikwidowane w [[2002]] roku decyzją prezydenta [[Aleksander Łukaszenka|Łukaszenki]].▼
Zaraz po zdarzeniu ogłoszono w kraju trzydniową [[żałoba narodowa|żałobę narodową]].
 
Na miejscu zdarzenia, obok wejścia na [["Niemiga" (stacja metra) | stację metra "Niemiga"]], [[30 maja]] [[2002]] roku odsłonięto pomnik ku czci ofiar w formie 53 róż, rozrzuconych na metaforycznych stopniach schodów, a także niewielką kapliczkę z krzyżem prawosławnym z informacją o tragedii.▼
▲Początkowo władze wzięły na siebie odpowiedzialność za tragedię. Decyzją Miejskiego Komitetu Wykonawczego [[Mińsk|Mińska]] i miejscowych komitetów wykonawczych, bliscy ofiar otrzymali na dwa lata prawo bezpłatnego przejazdu transportem miejskim, bezpłatnych leków i zwolnienie z opłat za usługi komunalne. Ulgi zostały jednak zlikwidowane w [[2002]] roku decyzją prezydenta [[Aleksander Łukaszenka|Łukaszenki]].
 
▲Na miejscu zdarzenia, obok wejścia na [["Niemiga" (stacja metra) | stację metra "Niemiga"]], [[30 maja]] [[2002]] roku odsłonięto pomnik ku czci ofiar w formie 53 róż, rozrzuconych na metaforycznych stopniach schodów, a także niewielką kapliczkę z krzyżem prawosławnym z informacją o tragedii.
 
== Panika w kulturze ==
Wydarzenia z 1999 roku zostały opisane w książce [[Artur Klinau|Artura Klinaua]] pt. "Mińsk. Przewodnik po Mieście Słońca". Autor porównuje tragedię ludzi w metrze do tragedii poległych w [[bitwa nad Niemigą|bitwie nad Niemigą]], która zdarzyła się w tym samym miejscu w 1067 roku. Metafizyczną siłę sprawczą obu tragedii przypisuje rzece [[Niemiga|Niemidze]], która została w czasach sowieckich skanalizowana i wprowadzona pod ziemię:
 
{{cytat|Powtórzyła się historia sprzed blisko tysiąca lat. ''Nad Niemigą kładą snopy głów, rzucają na klepiska dusze i wymłócają je z ciał. Złym ziarnem obsiano krwawe brzegi Niemigi''. Przekleństwo krwawych brzegów powróciło. Powróciła rzeka, spadła z nieba, porwała dzieci Miasta i zabiła je na swoich brzegach, ale tym razem pod ziemią, bo przecież od wielu już lat Niemiga jest rzeką podziemną. Krwawe brzegi podziemnej rzeki, krwawe brzegi ''Tej, która nie śpi''…<ref>{{cytuj książkę r| tytuł = Mińsk. Przewodnik po Mieście Słońca| strony = 79b}}</ref>}}
 
{| class="wikitable"
Linia 412 ⟶ 410:
|
|}
 
{{przypisy}}|przypisy=
<ref name=a>{{cytuj książkę | tytuł = Kto..| strony = 116}}</ref>
<ref name=b>{{odn|ref=nie|Klinau|strony=79}}</ref>
}}
 
== Bibliografia ==
* {{cytuj książkę | nazwiskoautor = Klinau|Centrum imięNaukowo-Analityczne =„Białoruska Artur| autor link = Artur KlinauPerspektywa”| tytuł = Mińsk.Kto Przewodnikjest pokim Mieściew Słońca| wydanie = 1Białorusi| wydawca = [[WydawnictwoPodlaski Czarne|WydawnictwoInstytut Czarne S.C.]]Wydawniczy| miejsce = [[Wołowiec (województwo małopolskie)|WołowiecBiałystok]]| rok = 20082000| strony = 152313| seria = SULINABiblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś| isbn = 978-83-7536913780-0560-14}}
* {{cytuj książkę | nazwisko = Klinau| imię = Artur| autor link = Artur Klinau| tytuł = Mińsk. Przewodnik po Mieście Słońca| wydanie = 1| wydawca = [[Wydawnictwo Czarne|Wydawnictwo Czarne S.C.]]| miejsce = [[Wołowiec (województwo małopolskie)|Wołowiec]]| rok = 2008| strony = 152| seria = SULINA| isbn = 978-83-7536-056-1| ond = tak}}
 
== Linki zewnętrzne ==
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Panika_na_stacji_metra_Niamiha_w_Mińsku”