Monaster Opieki Matki Bożej w Bussy-en-Othe: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poszerzenie |
m poprawa linków |
||
Linia 50:
== Historia ==
=== Początki ===
W 1940 mniszka [[Eudokia (Mieszczeriakowa)]] założyła razem z siostrami Blandyną (Oboleńską) i [[Teodozja (Sołomianska)|Teodozją (Sołomianską)]] skit Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Moisenay-le-Grand. Opiekunem duchowym wspólnoty był archimandryta Eutymiusz (Wendt). Początkowo zakonnice żyły w jednym budynku z cerkwią urządzoną w piwnicy, następnie wzniosły świątynię wolno stojącą. Do grupy trzech sióstr dołączyły następnie grecka mniszka Glafira (Kiriadi) oraz Rosjanka [[Taisa (
W 1946 mniszki przeniosły się do darowanego im majątku Wiśniowy Sad w [[Bussy-en-Othe]]. Posiadłość ta należała uprzednio do rosyjskiego adwokata i profesora nauk prawnych Wasilija Jeljaszewicza i była znanym ośrodkiem życia intelektualnego rosyjskiej [[Biali (Rosja)|białej]] emigracji<ref name="art"/><ref name="mat">A. Matreńczyk, ''Rozsadnik w Bussy'', "Przegląd Prawosławny", nr 2 (212), luty 2003.</ref>. Tym samym erygowany został pierwszy we Francji całkowicie samodzielny prawosławny klasztor<ref name="hist"/>. Monasterską cerkiew wzniósł w 1948 inżynier I. Znaczkowski, a wyświęcił metropolita zachodnioeuropejski [[Włodzimierz (Tichonicki)|Włodzimierz]]. Wyposażenie dla świątyni wykonał W. Oboleński ([[ikonostas]]) oraz M. Struwe-Jelczaninowa i mniszka Joanna (Rejtlinger) (ikony). W 1953 mniszka Hilaria (Biernacka) wzniosła na terenie monasteru kaplicę św. Serafina z Sarowa<ref name="art"/>. W 1950 liczba mniszek wzrosła do dziesięciu, następnie do dwunastu<ref name="art"/>.
| |||