Pomazaniec: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 164.126.74.132 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Albertus teolog.
Linia 18:
Oprócz osoby króla, wykorzystywano ten termin również w odniesieniu do innych postaci, jak np. kapłanów.
 
Nadzieje mesjanistyczne związane z ziemskim monarchą Izraela skończyły się w okresie po powrocie z [[Niewola babilońska|wygnania babilońskiego]] wraz z Zorobabelem, który nie został koronowany, co znaczyło, że nie on był wypełnieniem proroctwa Zachariasza<ref name="STB1">Por. {{Cytuj książkę | autor r = P. E. Bonnard , P. Grelot | rozdział = Mesjasz | tytuł = Słownik teologii biblijnej | strony = 468 }}</ref>:
{{Cytat|Tak mówi Pan Zastępów: Przyjdzie mąż, a imię jego Odrośl. Na miejscu swoim wyrośnie i zbuduje świątynię Pańską. (...) Korona niech będzie w świątyni Pańskiej pamiątką i znakiem łaski. ([[Księga Zachariasza|Za]] 6,9nn; por. rozdz. 3 i 4; [[Księga Aggeusza|Ag]] 2,20-23)<ref>{{Biblia|księga = Za|rozdział =6 |wersety = 9-12}}</ref><ref>{{Biblia|księga = Ag |rozdział = 2|wersety =20-23}}</ref>}}
 
Linia 24:
{{Cytat|Patrzałem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie ([[Księga Daniela|Dn]] 7, 13-15)<ref>{{Biblia|księga = Dn|rozdział =7 |wersety = 13-15}}</ref>.}}
 
Te dwa proroctwa uznają za mesjańskie we właściwym tego słowa znaczeniu nawet tacy uczeni jak Joachim Becker, którzy w duchu skrajnego nurtu [[Krytyka biblijna|krytyki historyczno-literackiej]], odrzucają większość duchowych interpretacji figur mesjańskich Starego Testamentu<ref>{{cytuj książkę |autor = J. Becker| inni = D. E. Green (przekład z j. niem.) | tytuł = Messianic Expectation in the Old Testament | strony =12-13 }}</ref>.
 
=== Proroctwa w Starym Testamencie dotyczące Mesjasza ===
 
Teolodzy chrześcijańscy dostrzegają proroctwa mesjańskie w ponad 100 fragmentach Starego Testamentu. Większość z nich jest uznawana za mesjańskie także przez komentatorów judaistycznych. Niektórzy autorzy podają nawet liczbę 456 fragmentów<ref> Tak Alfred Edersheim, ''The Life and Time of Jesus the Messiah'', t 2, s.710-41</ref><ref name="ROY2">{{cytuj książkę | nazwisko = Schoeman | imię = Roy H. | tytuł = Salvation is from the Jews (John 4:22)| strony= 78-106}}</ref>.
 
Linia 33 ⟶ 32:
 
==== Czas przyjścia Mesjasza (Dn 9,24-27) ====
 
[[Księga Daniela]] 9,24-27 mówi najpierw o 70 tygodniach, w których dokona się zbawienie narodu i świętego miasta Jerozolimy. Według proroctwa miało to wyglądać następująco: ''siedem tygodni i sześćdziesiąt dwa tygodnie'' od decyzji odbudowania [[Świątynia Jerozolimska|Świątyni]] do ''Władcy-Pomazańca''. W tym czasie zostaną odbudowane ''dziedziniec i wał'':
 
Linia 41 ⟶ 39:
 
==== Miejsce i pochodzenie Mesjasza ====
Następujące teksty mówią o pochodzeniu mesjasza: z Judy – Rdz 49, 10; z potomstwa Jakuba – Lb 24,11; z potomstwa [[Jesse]]go, ojca króla [[Dawid (król Izraela)|Dawida]]a – Iz 11,1-2. Proroctwo to cytowane jest w Mt 1,1-16, Łk 3,23-28, Rz 15,12.
 
Następujące teksty mówią o pochodzeniu mesjasza: z Judy – Rdz 49, 10; z potomstwa Jakuba – Lb 24,11; z potomstwa [[Jesse]]go, ojca króla [[Dawid]]a – Iz 11,1-2. Proroctwo to cytowane jest w Mt 1,1-16, Łk 3,23-28, Rz 15,12.
Mesjasz będzie potomkiem króla Dawida – 2 Sm 7,12-13 oraz Jr 23,5. Będzie narodzony w Betlejem – Mi 5,2, cytowane w Mt 2,1-6. Narodzi się z [[Dziewictwo|dziewicy]] – Iz 7,14, cytowane dosłownie w Mt 1,22-23. Niektórzy żydowscy [[Apologetyka (piśmiennictwo)|apologeci]] twierdzą, że [[Język hebrajski|hebrajskie]] słowo użyte przez Izajasza ''alma'' /עלמה/ może oznaczać po prostu młodą kobietę. Jednak, jak argumentuje Schoeman, wtedy trudno byłoby to uznać za cudowny znak, o który chodzi w tym proroctwie. Również grecka [[Septuaginta]], które było tłumaczeniem dokonanym w diasporze przez [[Żydzi|Żydów]] dla Żydów, ukończonym w całości co najmniej 150 lat przed Chr., tłumaczy ''alma'' słowem greckim ''parthenos'' – dziewica<ref name="ROY2"/>.
 
Linia 49 ⟶ 46:
 
==== Męka i śmierć Mesjasza ====
 
Proroctwo [[Zachariasz (prorok)|Zachariasza]] w rozdz. 9 zapowiadało wjazd mesjasza do [[Jerozolima|Jerozolimy]]:
{{Cytat| ''Raduj się wielce, Córo Syjonu, wołaj radośnie, Córo Jeruzalem! Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny - jedzie na osiołku, na oślątku, źrebięciu oślicy.'' (Za 9,9)}}
 
Zostało to zacytowane w J 12,12-16. Ponadto rozdziały 12 i 13 [[Księga Zachariasza|Księgi Zachariasza]] zapowiadają szczegóły śmierci Mesjasza: 12,10:
{{Cytat| ''Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim, jak się boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym.'' }}
Cytowane przez J 19,37. Proroctwo o płaczu nad pomazańcem, odnosi się także do [[paruzja|paruzji]], do drugiego przyjścia Chrystusa, kiedy wielu Żydów się nawróci i wtedy będą płakać, chociaż nie płakali od razu. Nawrócenie Żydów zapowiadał Jezus w Mt 23, 37-39 oraz Paweł w Rz 11,25-26. Na eschatologiczne wypełnienie tych słów wskazuje kontekst proroctwa: Za 12,6-14,9.
 
Linia 73 ⟶ 69:
Tak więc w [[Nowy Testament|Nowym Testamencie]] tytuł Pomazańca odnosi się wyraźnie do osoby [[Jezus Chrystus|Jezusa]].
To że Jezus jest Pomazańcem zapowiedziane było w orędziu Anioła przy jego narodzeniu (''„Dziś narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan”''<ref>{{Biblia|księga =Łk |rozdział = 2|wersety = 11}}</ref>), poprzez wyznanie [[Piotr Apostoł|Piotra]]: ''„Ty jesteś Mesjasz”''<ref>{{Biblia|księga = Mk|rozdział = 8|wersety = 29}}</ref>, aż do licznych przykładów tytułowania go w ten sposób w Listach Apostolskich.
 
 
 
=== Teologia chrześcijańska ===
W czasach [[Ojcowie Kościoła|Ojców Kościoła]] uwydatniana była rola Jezusa jako Pomazańca nie tylko dla zaznaczenia jego roli Odkupiciela, ale również dla podkreślenia [[Trójca Święta|trynitarnej]] tajemnicy Boga, w której ''„namaszczeniem”'' Jezusa jest [[Duch Święty]]<ref>{{Biblia|księga = Dz |rozdział = 10|wersety = 38}}</ref>.
 
Teologia niektórych Kościołów [[chrześcijaństwo|chrześcijańskich]] (np. [[Kościół katolicki|katolicka]]) podkreśla udział członków Kościoła w mistycznym Ciele Jezusa i jego misji: kapłańskiej, królewskiej i proroczej. Z tego powodu w [[liturgia|liturgii]] nadal stosuje się gest namaszczenia jako znak sakramentów: [[chrzest|chrztu]], [[bierzmowanie|bierzmowania]], [[ŚwięceniaSakrament kapłańskieświęceń|święceń]] i [[namaszczenie chorych|namaszczenia chorych]].
 
== Zobacz też ==
Linia 103 ⟶ 97:
[[Kategoria:Biblia]]
 
{{linkLink FA|pt}}
 
[[mwl:Messias (Judaísmo)]]