Masoreci: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne |
drobne techniczne |
||
Linia 4:
[[Alfabet hebrajski]], jak większość [[języki semickie|alfabetów semickich]], składa się wyłącznie ze [[spółgłoska|spółgłosek]]; stałe struktury [[samogłoska|samogłoskowe]] [[język hebrajski|języka hebrajskiego]] jego użytkownicy znają niejako na pamięć. Jednak po [[70]] r. n.e., kiedy [[Cesarstwo rzymskie|Rzymianie]] zniszczyli [[Świątynia Jerozolimska|Drugą Świątynię]], a większość [[Żydzi|Żydów]] znalazła się w [[diaspora (naród)|diasporze]], język hebrajski zaczął wychodzić z codziennego użycia i zanikała znajomość systemu samogłoskowego. Mogło to powodować błędne odczytanie [[Tora|świętego tekstu]], stąd brak zapisu samogłosek stał się zagrożeniem dla samej [[Judaizm|religii]], a tym samym dla tożsamości narodowej Żydów. Zapobiec temu zagrożeniu udało się w wyniku kilkusetletniej pracy trzech niezależnych grup kopistów [[Tora|Tory]], nazywanych dziś masoretami.
Owe trzy grupy działały między [[VI wiek|VI]] a [[XI wiek|XI]] wiekiem w [[Tyberiada|Tyberiadzie]], [[Palestyna|Palestynie]] i [[Babilonia|Babilonii]]. Z wypracowanych przez nie systemów jeden
== Działalność ==
Wprowadzanie zmian w świętym tekście jest surowo zabronione, dlatego choć masoreci zaznaczyli zarówno samogłoski, jak i akcenty, w sam tekst nie ingerowali w najmniejszym stopniu. Umożliwił to fakt, że stworzony przez nich system samogłoskowy składa się tylko ze znaków umieszczanych nad literami i pod nimi. Wszelkie komentarze do pracy [[soferowie|soferów]] i uwagi [[ortografia|ortograficzne]] masoreci zapisywali wyłącznie na marginesach. Co więcej, aby zachować tekst nieskażonym, policzyli oni też wszystkie litery [[Tora|Tory]], by ich liczba zgadzała się w kolejnych kopiach. Dokładność masoretów posunięta była do tego stopnia, że jeśli kopista pomylił choćby jeden znak
Masoreci w szczególny sposób potraktowali też imię Boga
{{Przypisy}}
|