Richard von Weizsäcker: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m szablon, kat. |
|||
Linia 29:
[[Plik:Richard Von Weizsäcker at FrankfurtBookfair2006.jpg|thumb|240px|Richard von Weizsäcker, 2006]]
'''Richard von Weizsäcker''' (pełne nazwisko ''Richard Karl Freiherr von Weizsäcker'', ur. [[15 kwietnia]] [[1920]] w [[Stuttgart|Stuttgarcie]]) – [[Niemcy|niemiecki]] [[polityk]] ([[Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna (Niemcy)|CDU]]). Od [[1981]] do [[1984]] był rządzącym burmistrzem [[Berlin Zachodni|Berlina Zachodniego]], a od [[1 lipca]] [[1984]] do [[30 czerwca]] [[1994]] szóstym [[Prezydenci Niemiec|prezydentem Republiki Federalnej Niemiec]].
=== Rodzina ===
Von Weizsäcker urodził się jako czwarte dziecko [[Ernst von Weizsäcker|Ernsta von Weizsäckera]] i Marianny von Weizsäcker, z domu von Graevnitz, w jednym ze skrzydeł zamku w [[Stuttgart|Stuttgarcie]]. Ma dwóch braci i siostrę: [[Carl Friedrich von Weizsäcker|Carla Friedricha von Weizsäckera]] (filozof i fizyk), Heinricha von Weizsäckera (oficer, poległ podczas kampanii wrześniowej) i Adelheidę von Weizsäcker. Z uwagi na służbę dyplomatyczną ojca, rodzina mieszkała od [[1920]] do [[1924]] w [[Bazylea|Bazylei]] ([[Szwajcaria]]), następnie od [[1924]] do [[1926]] w [[Kopenhaga|Kopenhadze]] ([[Dania]]), a potem w [[Berlin]]ie.
Od [[1953]] Weizsäcker pozostaje w związku małżeńskim z Marianną von Kretschmann. Matka Marianny - [[Asta von Kretschmann]], z domu
[[Marianne von Weizsäcker]] jest spokrewniona z socjaldemokratyczną działaczką na rzecz praw kobiet [[Lily Braun]], z domu [[von Kretschmann]].
Linia 43:
Jesienią [[1938]] został powołany do służby pracowniczej Rzeszy i jeszcze tego samego roku rozpoczął służbę wojskową w kompanii 9. Poczdamskiego Pułku Piechoty. Jego brat [[Heinrich von Weizsäcker]] służył w tym samym pułku w stopniu podporucznika. [[1 września]] [[1939]] przekroczył w ramach kampanii polskiej granicę. Następnego dnia wieczorem był obecny przy śmierci brata Heinricha, który poległ w Borach Tucholskich, niecałe sto metrów dalej na nasypie kolejowym w [[Klonowo (powiat tucholski)|Klonowie]] (ok. 40 km na północ od [[Bydgoszcz]]y).
Po kampanii polskiej przerzucono Weizsäckera na granicę z [[Luksemburg]]iem. W trakcie działań na froncie zachodnim brał udział w przeszkoleniu w szkole oficerskiej. Podczas operacji [[
W [[1945]] ponownie podjął studia historii oraz prawa w [[Getynga|Getyndze]], które ukończył w [[1950]] prawniczym egzaminem państwowym pierwszego stopnia, a w [[1953]] drugiego stopnia. W lipcu [[1955]] uzyskał tytuł doktora prawa (Dr. jur.). Po studiach, od [[1947]] do początku [[1949]], pracował jako asystent adwokata [[Hellmut Becker|Hellmuta Beckera]], który był obrońcą jego ojca podczas [[Procesy norymberskie|procesów norymberskich]]. W trakcie tzw. procesu Wilhelmstrassen, Weizsäcker był obrońcą posiłkowym swojego ojca Ernsta von Weizsäckera, skazanego na kilkuletnią karę więzienia. W [[1950]] do [[1953]] pracował jako pomocnik naukowy w [[Mannesmann AG]] w [[Gelsenkirchen]]. W [[1953]] przeniósł się do wydziału prawnego [[Mannesmann AG]] do [[Düsseldorf]]. W lipcu [[1955]] został zastępcą, a w [[1957]] kierownikiem wydziału gospodarczo-politycznego. Pod koniec [[1958]] odszedł z Mannesmanna i do [[1962]] był wspólnikiem Domu Bankowego Waldthausen. Potem był od [[1962]] do [[1966]] zarządzającym wspólnikiem przedsiębiorstwa chemiczno-farmaceutycznego ''Boehringer'' w [[Ingelheim am Rhein]]. W tym czasie ''Boehringer'' produkował "[[Agent Orange]]", środek defoliacyjny stosowany przez [[Stany Zjednoczone|USA]] we [[Wietnam]]ie.
=== Partia ===
Od [[1954]] Weizsäcker jest członkiem [[Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna (Niemcy)|CDU]], a od [[1966]] aż do wyboru w [[1984]] na prezydenta Republiki Federalnej był członkiem zarządu federalnego CDU.
W [[1968]] został przez [[Helmut Kohl|Helmuta Kohla]] pierwszy raz zaproponowany na urząd prezydenta, przegrał jednak (20 do 65 głosów) w głosowaniu komisji wyborczej CDU z ówczesnym ministrem obrony dr. [[Gerhard Schröder (polityk CDU)|Gerhardem Schröderem]] (przypadkowa zbieżność nazwisk z późniejszym kanclerzem Niemiec w latach 1998-2005).
W [[1971]] [[Rainer Barzel]] zaproponował go na przewodniczącego komisji regulaminowej [[Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna (Niemcy)|CDU]]. Podczas 22. Kongresu CDU w listopadzie [[1973]] w [[Hamburg]]u Weizsäcker przedstawił wyniki dwóch lat pracy w komisji, czym wywołał żywiołową dyskusję. Dopiero w [[1978]] został przyjęty nowy zasadniczy program CDU, którego przygotowaniem kierowali Weizsäcker oraz [[Heiner Geißler]].
Od [[1981]] do [[1983]] był oprócz tego przewodniczącym [[Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna (Niemcy)|CDU]] w [[Berlin]]ie.
Wraz z wyborem na prezydenta zawiesił członkostwo w [[Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna (Niemcy)|CDU]], nie reaktywując go również po zakończeniu kadencji.
=== Deputowany ===
Linia 68:
Weizsäcker należał w [[1976]] do [[Gabinet cieni|gabinetu cieni]], powołanego przez [[Helmut Kohl|Helmuta Kohla]] na okres wyborów do [[Bundestag]]u.
W [[1979]] był czołowym kandydatem CDU w wyborach do 8. Izby Deputowanych Berlina. Wprawdzie CDU z 44,4% głosów było najsilniejsze, rządzącym burmistrzem pozostał jednak dotychczas sprawujący ten urząd [[Dietrich Stobbe]]. Koalicja [[Socjaldemokratyczna Partia Niemiec|SPD]] i [[Wolna Partia Demokratyczna|FDP]] przetrwała. W [[1981]] doszło do wcześniejszych wyborów do Izby Reprezentantów. W tych wyborach CDU z 48,0% zostało ponownie najsilniejszym ugrupowaniem i uzyskało swój najlepszy wynik na poziomie krajowym w Berlinie. Skutkiem tego Weizsäcker został następcą [[Hans-Jochen Vogel|Hansa-Jochena Vogla]] na stanowisku urzędującego burmistrza Berlina, który sprawował urząd ten tylko pół roku. Na początku stał na czele mniejszościowego senatu (berlińskiego odpowiednika rządu krajowego), ale po rozpadzie we wrześniu [[1982]] socjal-liberalnej koalicji w Bonn zawiązał, w marcu [[1983]], koalicję z FDP.
W listopadzie [[1983]] został po raz drugi kandydatem CDU/CSU na urząd prezydenta RFN. W wyborach [[23 maja]] [[1984]] [[Zgromadzenie Federalne (Niemcy)|Zgromadzenie Federalne]] wybrało go szóstym prezydentem Republiki Federalnej Niemiec. [[1 lipca]] został, jako następca [[Karl Carstens|Karla Carstensa]], zaprzysiężony na urząd.
Linia 77:
Od [[1994]] jest przewodniczącym Koła Dyskusyjnego "Bergedorfer" Fundacji Körbera oraz Fundacji Theodora Heussa. Od [[2002]] przynależy do kuratorium ''Centrum im. [[Hannah Arendt|Hanny Arendt]]'' ([[Uniwersytet Oldenburg]]), a nadto jest patronem inicjatywy ''Perspektywa Niemcy'' jak i ''Akcji Niemcy Pomagają'' (ADH) oraz ''Związku Organizacji Charytatywnych''.
Weizsäcker jest członkiem jury ''Fundacji [[
Jest również patronem ''Zawodowego Kolegium im. Richarda von Weizsäckera'' w [[Lüdingshausen (miasto)|Lüdingshausen]] oraz [[Dülmen (miasto)|Dülmen]].
Linia 137:
* 1986 [[Katholike Universiteit Leuven]]
* 1986 [[Stambuł]]
* 1987 [[
:: [[
:: [[Getynga]]
* 1988 [[Nigeria]]
Linia 145:
* 1990 [[Malta]]
* 1991 [[Rotterdam]]
:: [[Ćennaj|Madras]]
:: [[Pawia (miasto)|Pawia]]
* 1993 [[Baltimore]]
* 1995 [[Uppsala]]
* 1996 [[Uniwersytet Gdański]] (promotor: prof. zw. dr. hab. [[Bogusław Drewniak]])<ref>{{cytuj stronę|url= http://www.univ.gda.pl/pl/o_ug/o_nas/?tpl=doktoraty_hc|tytuł=Lista honorowych doktoratów UG|opublikowany=univ.gda.pl|data=|data dostępu=25 lutego 2011}}</ref>
* 1996 [[Praga]] ([[Uniwersytet Karola w Pradze|Uniwersytet Karola]], nauki prawnicze)
* 2005 [[Tokio]] ([[Uniwersytet Waseda]])
* 2005 [[Duisburg]]-[[Essen]]
| |||