Siunjata: Różnice pomiędzy wersjami

Madhjamaka tłumaczy jak konwencjonalnie jakiekolwiek zjawisko wyodrębniane jest jako istniejące niezależne. Przytacza się m.in. przykład kwiatu. Pomimo że takie zjawisko, które identyfikujemy konceptualnie jako kwiat, można ujrzeć i zerwać, jednak ostatecznie nie jest to "kwiat" jako taki, ale niepowtarzalne zjawisko, składające się z niepoliczalnych części, całkowicie współzależne od swego otoczenia oraz całkowicie różne od pozostałych "kwiatów". Ze względu na niewystarczalność wszelkich konceptualnych założeń na temat zjawisk dowodzi się, że pełne zrozumienie zjawisk, tj. siunjata, możliwe jest tylko poza konceptualnymi wytworami. Dotyczy to również wyodrębniania indywidualnej tożsamości "ja" na tle [[pięć skupisk|pięciu skupisk]]. [[Śrawaka|Śrawakowie]] ([[hinajana w buddyzmie tybetańskim|hinajany]]) realizują brak tożsamości "ja" dopóty nie zostaną usunięte ich [[splamienia (buddyzm)|splamienia]] umysłu. Kiedy ich splamienia są usunięte, osiągają stan wyzwolenia "bez powrotu" po całkowitym wygaśnięciu pięciu skupisk z cyklu narodzin w [[Sansara|samsarze]] i nie potrzebują dalszego rozwoju. Tym czasem [[Bodhisattwa|Bodhisattwowie]] (mahajany), w przeciwieństwie do śrawaków kontynuują dalszy rozwój, aż do stanu buddy[[trzy ciała Buddy|trzech ciał Buddy]], by być dalej użytecznymi dla czujących istot<ref>Tsong-kha-pa: "The Great Treatise On The Stages Of The Path To Enlightenment", Vol. 3, page. 322, Snow Lion, ISBN 1-55939-166-9 </ref>.