Ewangeliarz Ebona: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
sprawdzony |
gramatyka |
||
Linia 4:
Powstanie manuskryptu jest wiązane z działalnością tzw. szkoły z Reims. Był darem Piotra, opata [[benedyktyni|benedyktyńskiego]] klasztoru Hautvillers, dla biskupa Reims [[Ebon z Reims|Ebona]], o czym zaświadcza umieszczony na początku rękopisu wiersz pochwalny na cześć tego ostatniego. Usunięty z urzędu w 835 roku Ebon najprawdopodobniej jednak nigdy tego kodeksu nie otrzymał<ref>{{Cytuj książkę| autor = David M. Robb| tytuł = The Art of the Illuminated Manuscript| wydawca = A.S. Barnes| miejsce = New Brunshwick| rok = 1973| isbn = 9780498011184| strony = 112}}</ref>. Rękopis był własnością klasztoru aż do czasów [[rewolucja francuska|rewolucji francuskiej]]. Ewangeliarz pisany jest [[minuskuła karolińska|minuskułą karolińską]], atramentem w kolorze złotym. Tekst Ewangelii poprzedzają tablice z [[kanony Euzebiusza|kanonami ewangelicznymi]], ujęte w kolumny w [[porządek koryncki|stylu korynckim]] i zwieńczone klasycznym greckim [[tympanon]]em, na którym umieszczono sceny alegoryczne z postaciami ludzi i zwierząt.
Ewangeliarz Ebona jest jednym z najsłynniejszych średniowiecznych manuskryptów za sprawą umieszczonych w nim unikalnych, całostronicowych przedstawień czterech Ewangelistów, świadczących jednocześnie o oryginalności sztuki iluminatorskiej szkoły w Reims. Wizerunki te wyłamują się z kanonów średniowiecznej sztuki, nawiązując do tradycji malarstwa późnoantycznego. Postaci są pełne ekspresji, malowane szarpaną kreską i umieszczone na tle tła o żywych kolorach. Ewangeliści mają wydłużone palce, opuszczone ramiona i uniesione brwi, co nadaje ich wizerunkom
{{commonscat|Ebo Gospels}}
| |||