Przekłady Biblii: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Starożytność: Wczesne przekłady Nowego Testamentu |
m →Odrodzenie i reformacja: - potrzebne źródła |
||
Linia 35:
Prawdziwy rozkwit studiów i tłumaczeń biblijnych przyniosła epoka [[renesans]]u. W wyniku przybycia do Europy (po zdobyciu [[Konstantynopol]]a przez [[Turcy osmańscy|Turków osmańskich]] w [[1453]]) wielu uczonych greckich, co było bezpośrednim impulsem do ożywienia studiów lingwistycznych i [[Biblistyka|biblistycznych]], możliwa stała się doskonalsza [[krytyka tekstu]] i, co za tym idzie, przygotowanie lepszej jakości wydań oryginalnych tekstów biblijnych i opracowanie lepszych tłumaczeń. Postęp w tej dziedzinie wspierał niewątpliwie nowy [[historia druku|wynalazek druku]], który znacząco obniżył koszt produkcji książek, ułatwił wymianę wiedzy i znacznie powiększył grono ludzi piśmiennych. Pojawił się też postulat, by o ile to możliwe przekładu dokonywano z języków oryginalnych, a więc z hebrajskiego i greki, bez pośrednictwa łaciny, co wówczas stało się powszechną praktyką w kręgach protestanckich.
W myśl doktryny protestanckiej Pismo Święte jest najważniejszą podstawą wiary każdego chrześcijanina ([[Sola scriptura]]), a więc każdy chrześcijanin powinien mieć wolny dostęp do [[Słowo Boże|Słowa Bożego]] w zrozumiałym dla siebie języku. Pragnienie realizacji tego celu lawinowo zwiększyło liczbę przekładów Biblii na języki narodowe. Z kolei katolicka [[kontrreformacja]] wymagała publikacji katolickich przekładów Pisma Świętego opartej na Wulgacie, będącej zgodnie z dekretem [[Sobór Trydencki|Soboru Trydenckiego]] jedynym autentycznym i dopuszczalnym w Kościele katolickim tekstem Pisma Świętego. Takie stanowisko Kościoła katolickiego, a także potępienie przekładów niekatolickich oraz liczne ograniczenia prywatnej lektury Biblii przez laikat (od 1564 roku indywidualna lektura Biblii była dozwolona tylko na podstawie zezwolenia lokalnego ordynariusza albo inkwizytora, a po 1598 roku na podstawie imiennego zezwolenia papieży{{fakt}}), znacznie ograniczyły czytelnictwo Biblii w krajach katolickich i praktycznie zatrzymało rozwój biblistyki katolickiej aż do końca XIX wieku{{fakt}}.
Kolejnym impulsem były potrzeby dynamicznie rozwijającego się od XVIII w. [[misja (religia)|ruchu misyjnego]]. W wyniku [[wielkie odkrycia geograficzne|wielkich odkryć geograficznych]] otworzyły się dla kościołów chrześcijańskich nowe horyzonty działalności misjonarskiej. Wymagała ona opracowania przekładów choćby fragmentów Pisma Świętego na wiele nieznanych dotąd Europejczykom języków. Jednym z najsławniejszych nowożytnych misjonarzy i tłumaczy Biblii jest [[William Carey]], zwany ''ojcem nowożytnych misji'', który przełożył Biblię w całości bądź w części na 29 języków [[Azja Południowa|Azji Południowej]].
| |||