I Proletariat: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
+Witolda |
||
Linia 33:
W styczniu 1883 w [[Wilno|Wilnie]] odbył się pierwszy Zjazd partii. W skład tymczasowego kierownictwa powołano wówczas: Ludwika Waryńskiego, [[Tadeusz Rechniewski|Tadeusza Rechniewskiego]], [[Edmund Płoski|Edmunda Płoskiego]], Henryka Dulębę, [[Aleksandra Jentysówna|Aleksandrę Jentysówną]], Stanisława Kunickiego i [[Aleksander Dębski (socjalista)|Aleksandra Dębskiego]]. W marcu 1883 odbył się drugi zjazd w Warszawie, gdzie najprawdopodobniej przyjęto nazwę „Międzynarodowa Socjalno Rewolucyjna Partia Proletariat”, którą sygnowano pisma partyjne. jednak w odezwach posługiwano się również nazwami „Socjalno-Rewolucyjna Partia Proletariat”, lub „Socjalno-Rewolucyjna Partia”. Władza w partii należała do Komitetu Robotniczego lub zamiennie Komitetu Centralnego, które były ciałami wieloosobowymi, a decyzje podejmowano demokratycznie. Wobec sytuacji politycznej i częstych aresztowań skład Komitetu Centralnego zmieniał się czterokrotnie.
We wrześniu 1883 aresztowano Ludwika Waryńskiego, Aleksandrę Jentysównę i Edmunda Płoskiego. W styczniu 1884 zostali aresztowani Tadeusz Rechniewski, jego żona [[Witolda Rechniewska|Witolda]] i Henryk Dulęba. Wobec zaistniałej sytuacji Stanisław Kunicki i Aleksander Dębski przyjęli do współpracy [[Ludwik Janowicz|Ludwika Janowicza]], [[Hilary Gostkiewicz|Hilarego Gostkiewicza]] i [[Zofia Płaskowicka-Dziankowska|Zofię Płaskowicką-Dziankowską]]. Bliskimi współpracownikami byli [[Bronisław Sławiński]] i [[Feliks Kon]]. 15 września 1883 ukazał się pierwszy numer pisma „Proletariat”. W połowie 1883 do Krakowa musiała zbiec [[Maria Zofia Onufrowicz-Płoska]], która została tam w grudniu aresztowana i przekazana władzom carskim.
W lipcu 1884 aresztowano Stanisława Kunickiego, w późniejszym czasie pozostałych członków Komitetu. Nowe kierownictwo skupiło się wokół [[Maria Bohuszewiczówna|Marii Bohuszewiczówny]], byli to: [[Konstanty Strzemiński]], [[Rozalia Felsenhardt]], [[Józef Razumiejczyk]] a bliską współpracownicą była [[Julia Razumiejczyk]]. Grupa ta pracowała do września 1885, kiedy nastąpiły masowe aresztowania. Ostatni skład Komitetu Centralnego tworzyli [[Marian Stefan Ulrych]], [[Wincenty Buksznis]], [[Michał Żynda]], [[Władysław Wisłocki]], [[Teofil Bronikowski]] i [[Bronisława Waligórska]]. Grupę tę aresztowano w lipcu 1886 po nieudanym zamachu na prowokatora Piotra Pińskiego<ref>[[Irena Koberdowa]], ''Socjalno-Rewolucyjna Partia Proletariat'', Książka i Wiedza, Warszawa 1981.</ref>.
| |||