Filip II Macedoński: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
BartekChom (dyskusja | edycje) m →Rządy Filipa w Amfaksistis: łącza |
m →Atak na Amfipolis i ogłoszenie Filipa królem: Filippi - Krenides- Tazos |
||
Linia 70:
[[Plik:Amphipolis location.jpg|thumb|200px|left|Położenie Amfipolis]]Mieszkańcy Amfipolis wysłali w tym czasie do [[Ateny|Aten]] posłów prosząc o zbrojną interwencję. Ateńczycy nie mogli jednak szybko przyjść z pomocą oblężonym ponieważ ich flota nie miała żadnych baz w pobliżu z których mogłaby skorzystać. Najdogodniejsze bazy stanowiły dla Ateńczyków porty Związku Chalkidyckiego. Wcześniej jednak ateńscy koloniści zajęli [[Potidaja|Potidaję]]. Rozdrażniony tym związek odmówił zawarcia z Atenami przymierza, a także nie udostępnił ateńskiej flocie swoich portów. Jeszcze w trakcie oblężenia miasta Filip przysłał do Aten list w którym zapewnił Ateńczyków że uznaje ich prawa do Amfipolis, a po zdobyciu miasta przekaże je Ateńczykom. W zamian Ateny w tajnym układzie<ref>Z uwagi na charakter ateńskiej demokracji układ pomiędzy stronami był tajny tylko z nazwy.</ref> zawartym z Filipem obiecały przekazać mu swojego sojusznika, [[Pydna|Pydnę]]. Gdy obrona Amfipolis zaczęła słabnąć zaniepokojony ewentualnym wzmocnieniem Macedonii Związek Chalkidycki zaproponował pomoc Ateńczykom w odsieczy dla miasta. Ufni jednak w traktat z Filipem Ateńczycy odmówili. Gdy ateńskie oddziały oblegały w przeszłości Amfipolis jego zdobycie zajęło im 3 lata. Filip podczas oblężenia zastosował jednak nową metodę oblegania miast. Jego żołnierze gwałtownie i nieprzerwanie nacierali na mury. Taki sposób zdobywania miasta był nowością w starożytnej sztuce wojennej. Pod koniec lata 357 r. Amfipolis zostało zdobyte. Filip wygnał z niego swoich przeciwników i potwierdził niepodległość miasta. Tak łagodne potraktowanie pokonanego miasta przysporzyło Filipowi prestiżu wśród okolicznych [[polis]]. Po zdobyciu Amfipolis Filip udał się do Pydny. Po krótkim oblężeniu sam zdobył to miasto. Oburzeni złamaniem tajnego porozumienia Ateńczycy wypowiedzieli wojnę Macedonii.
Obu stronom zależało na przymierzu z potężnym Związkiem Chalkidyckim. Filip zaproponował Chalkidyjczykom traktat o przyjaźni oraz pozwolił uprawiać im ziemię Anthemuntu<ref>Kraina na północy [[Półwysep Chalcydycki|półwyspu chalcydyckiego]].</ref>, a także obiecał że zdobędzie dla związku Potidaję. Traktat zawierał również klauzulę stanowiąca że żadna ze stron nie mogła samodzielnie wchodzić w układy z Ateńczykami. Po uzyskaniu aprobaty bogów podpisano traktat. W tym czasie [[Starożytna Macedonia|Macedonii]] zagrażała perspektywa kolejnego najazdu, tym razem z głębi lądu. Trzej królowie: [[Grabos]] król Grabajów, [[Lyppejos]] król Pajonów i [[Ketriporis]] król [[Trakowie|Traków]] połączyli siły by wspólnie najechać na Macedonię. Ponieważ przymierze z Chalkidyjczykami zabezpieczało Filipa przed atakiem ze strony związku, a ateńska flota była zajęta sprawami na [[Morze Egejskie|Morzu Egejskim]] Filip miał wolną rękę w czasie działań przeciw sprzymierzonym królom. Latem [[356 p.n.e.|356]] nie czekając aż trzy armie się połączą zaatakował i pobił część sił Ketriporisa. Ateńczycy uznali tych trzech władców za sprzymierzeńców w walce z Filipem i zawarli z nimi przymierze. W tym czasie jednak [[Parmenion]], jeden z wodzów Filipa pokonał w bitwie Grabosa, a w kolejnej kampanii pokonano Lyppejosa. Gdy dotarła do Filipa prośba z obleganego przez Traków miasta [[
==== Organizacja powiększonego państwa (358–354) ====
|