'''Saqaliba''', '''Sakaliba''' (ar. صقالبة, lp. Siqlab) — zbiorcza nazwa [[Słowianie|słowiańskich]] najemników[[najemnik]]ów i niewolników[[niewolnik]]ów w średniowiecznym świecie arabskim. Wyraz ten najpewniej jest kalką językową z greckiego wyrazu określającego Słowian - ''Sklabonei''.
Perski kronikarz [[Ibn al-Faqih]] pisał, że istniejąistniały dwie grupy ''Saqaliba'' - śniadoskórzy i ciemnowłosi z brzegów morza, oraz bladolicychbladolicy i jasnowłosychjasnowłosi z głębi lądu. [[Abu Zayd al-Balkhi]] piszepisał o trzech głównych miejscmiejscach pochodzenia owych - Kuyaba (zdaniem Grekowa jest to [[Kijów]]), Slavia (w średniowieczu tak określano m.in. [[Meklemburgia|Maklemburgię]] i [[Pomorze Zachodnie]]) oraz Artania (najpewniej okolice [[Jarosław (miasto w Rosji)|Jarosławia]], gdzie odnaleziono skarb z arabskimi monetami). Natomiast [[Ibrahim ibn Jakub]] lokował centrum ''Saqaliba'' gdzieś na Bałkanach, na zachód od [[Bułgaria|Bułgarii]].
[[Mu'awijaMu’awija I]] miał mieć w [[Syria|Syrii]] armię złożoną z 5000 ''Saqaliba'', w latach 60. VII wieku.
Niektórzy Sakalibowie mieli po upadku [[Kalifat Kordoby|Kalifatu Kordobańskiego]] być władcami [[taifa|taif]], czyli muzułmańskich księstw na [[Półwysep Iberyjski|Półwyspie Iberyjskim]].
