Język friulski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
muzyka po friulsku |
|||
Linia 30:
Furlański jako [[język literacki]] dopiero się kształtuje. Obecnie używane są dwie skodyfikowane pisownie. Pierwsza z nich, opracowana przez miłośników języka furlańskiego Gianniego Nazziego i Giorgia Faggina, charakteryzuje się użyciem zaczerpniętego z języków słowiańskich znaku diakrytycznego ([[haczek|haczka]]), np. w literze č. Druga, stworzona w [[1986]] roku na zamówienie władz prowincji [[Udine]] przez katalońskiego profesora Xaviera Lamuelę, w większym stopniu uwzględnia zróżnicowanie dialektalne języka furlańskiego i została w [[1996]] roku przyjęta jako oficjalna przez władze regionu autonomicznego Friuli-Wenecja Julijska.
[[Literatura]] w języku furlańskim jest stosunkowo skąpa. Najbardziej znanym jej przedstawicielem jest [[Pier Paolo Pasolini]], którego matka była Friulką, i który w tym języku tworzył swoje wczesne utwory [[poezja|poetyckie]]. Niektóre ze swoich powieści napisał w języku friulskim wybitny włoski pisarz współczesny [[Carlo Sgorlon]].
Na używanie języka furlańskiego decyduje się część wykonawców [[muzyka popularna|muzyki popularnej]]. Co roku ukazuje się około kilkunastu albumów muzycznych z tekstami w tym języku, reprezentujących takie gatunki jak [[rock]], [[blues]], [[folk]], [[hip-hop]] czy muzyka eksperymentalna. Szlak przecierał [[punk rock]]owy zespół [[Inzirli]], działający w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych. Do znanych zespołów śpiewających w języku furlańskim należą [[Arbe Garbe]] i [['Zuf de Žur]].
== Język friulski a język włoski ==
| |||