Floyd Patterson: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}}
Linia 6:
|miejsce urodzenia = {{flaga|USA}} [[Waco (Karolina Północna)|Waco]]
|data śmierci = [[11 maja]] [[2006]]
|miejsce śmierci = {{flaga|USA}} [[New Paltz (Nowy Jork)|New Paltz]]
|dyscypliny = [[boks]]
|medale =
Linia 13:
{{Medalista infobox/IO|L|Helsinki|1952|boks|złoto|(waga średnia)}}
}}
'''Floyd Patterson''' (ur. [[4 stycznia]] [[1935]] w [[Waco (Karolina Północna)|Waco]], zm. [[11 maja]] [[2006]] w [[New Paltz (Nowy Jork)|New Paltz]] k. [[Nowy Jork|Nowego Jorku]]) – [[Stany Zjednoczone|amerykański]] [[boks]]er wagi ciężkiej.
 
Zdobył złoty medal w wadze średniej podczas [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1952|Igrzysk Olimpijskich]] w [[Helsinki|Helsinkach]], później uzyskał wielką sławę jako bokser zawodowy. [[30 listopada]] [[1956]], zdobył mistrzostwo świata wagi ciężkiej, będąc [[najmłodszą]] osobą (21 lat i 10 miesięcy), której udała się ta sztuka. Pokonał wówczas [[Archie Moore|Archiego Moore'a]] w walce o wakujący tytuł po zakończeniu kariery przez legendarnego [[Rocky Marciano|Rocky'ego Marciano]] (mistrz świata od 23 września 1952 do 30 listopada 1956). Rekord Pattersona został pobity. Rekord pobił [[Mike Tyson]], który w [[1988]] roku uzyskał linearny pas mistrzowski tej kategorii wagowej (w wieku 20 lat, 4 miesięcy i 22 dni).
 
Czterokrotnie skutecznie bronił tytułu i dzierżył go do czerwca [[1959]], kiedy pokonał go [[Ingemar Johansson]], jednak rok później (6/60) odzyskał mistrzostwo, co wtedy w tej kategorii wagowej zdarzyło się pierwszy raz. Trzecia walka tych pięściarzy zakończyła się ponownym zwycięstwem Pattersona. Po jeszcze jednej udanej obronie tytułu Patterson utracił go w walce z [[Sonny Liston|Sonnym Listonem]], którą przegrał przez [[Knock-out|nokaut]] w 1 rundzie w [[1962]]. Takim samym wynikiem zakończyła się walka rewanżowa w [[1963]] roku.
 
Patterson dwukrotnie jeszcze próbował odzyskać tytuł, ale pokonali go [[Muhammad Ali (bokser)|Muhammad Ali]] w [[1965]] i [[Jimmy Ellis]] w 1968. Karierę zakończył w [[1972]] roku, po kolejnej przegranej z Muhammadem Alim, z dorobkiem 55 zwycięstw, 1 remisu i 8 porażek. Oprócz Listona (2x), Alego (2x), Johanssona i Ellisa pokonali Pattersona także [[Joey Maxim]] (na początku kariery Floyda w [[1954]] r.) oraz [[Jerry Quarry]].
 
Patterson był znany z walki ''fair''. Był znakomitym technikiem, chociaż aż 40 walk rozstrzygnął przed czasem, co dowodzi bardzo mocnego ciosu. Wśród wybitnych pięściarzy pokonanych przez Pattersona znaleźli się [[Archie Moore]], [[Pete Rademacher]], [[Brian London]], [[Ingemar Johansson]], [[Eddie Machen]], [[George Chuvalo]], [[Henry Cooper]] i [[Oscar Bonavena]].
 
Patterson był również znany jako ''the gentleman of boxing''. Jego zachowanie poza ringiem było piękne i legendarne. Po odejściu z boksu pomagał bezdomnym i dzieciom, starał się ich uchować od rozpusty i innych negatywnych rzeczy, ucząc ich poprawnego życia.<ref>[http://www.guardian.co.uk/news/2006/may/12/guardianobituaries.usa1 Guardian.co.uk: Floyd Patterson: Brave fighter who became the world's youngest heavyweight boxing champion (dostęp: 21.03.2008)]</ref>.
 
Cierpiał na [[encefalopatia bokserska|encefalopatię bokserską]].
Linia 53:
 
{{DEFAULTSORT:Patterson, Floyd}}
 
[[Kategoria:Amerykańscy bokserzy]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1935]]