Alexander von Middendorff: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}} |
|||
Linia 9:
{{fakt|Middendorff pobierał nauki u nauczycieli prywatnych w Revalu (obecnie Tallinn) i w gimnazjum w Sankt Petersburgu|data=2011-05}}. Studiował medycynę na [[Uniwersytet w Tartu|Uniwersytecie w Tartu]] (Dorpat) w latach 1832-1835, {{fakt|gdzie jego profesorami byli Georg Friedrich Parrot, Nikołaj Pirogow, Hermann Martin Asmuss i Alexander Friedrich von Hueck|data=2011-05}}. Dyplom uzyskał w 1837 roku {{fakt|dysertacją napisaną po łacinie o polipach w oskrzelach|data=2011-05}}, następnie podjął dalsze studia w [[Berlin]]ie, [[Erlangen]], [[Wiedeń|Wiedniu]] i [[Wrocław]]iu. W [[1839]] podjął pracę na uniwersytecie w [[Kijów|Kijowie]].
Istotna zmiana nastąpiła, gdy w jego życiu pojawił się [[Karl Ernst von Baer]], który organizował ekspedycję badawczą do [[Laponia|Laponii]] i na [[Półwysep Kolski]]. Middendorff wziął w niej udział i była to pierwsza z szeregu ekspedycji, które naznaczyły jego życie. Najbardziej w nauce znaną jest tzw. "Wielka Ekspedycja [[Syberia|Syberyjska]]" (czasem też: "Ekspedycja Middendorffa") w latach [[1843]]-[[1845]], która dotarła na północy aż do
W [[1852]] r. Middendorff został wybrany na członka Rosyjskiej Akademii Nauk (w klasie zoologicznej). Wkrótce jednak, bo w [[1860]] r. opuścił Petersburg. Pomimo jednak wyjazdu z Rosji nadal utrzymywał kontakt z uczonymi rosyjskimi i brał udział w kolejnych ekspedycjach, np. na trasie [[Krym]] – [[Turcja]] – [[Grecja]] – [[Malta]] – [[Wyspy Kanaryjskie]]. Podróżował też na trasie [[Ural (region fizycznogeograficzny)|Ural]] – [[Azja Środkowa]] – [[Azja Południowa]]. W [[1870]] r. na zaproszenie jednego z książąt rosyjskich przyłączył się do wyprawy idącej z Rosji północnej poprzez wyspy [[Nowa Ziemia]] do [[Islandia|Islandii]]. W osiem lat później pojechał wraz z synem Maxem do [[Fergana|Fergany]]. Podkreślić przy tym należy, że były to wyprawy badawcze. Na podstawie materiałów zebranych w czasie tych wypraw Middendorff publikował kolejne książki, z których część wyszła także w przekładzie rosyjskim (np. ''Oчepки из Фepгaнcкoй дoлины'', Petersburg [[1882]]).
| |||