Florian Marciniak: Różnice pomiędzy wersjami

|imię i nazwisko = Florian Marciniak

|przydomek = Jerzy Nowak, Nowak, J.Krzemień, Szary, Flo

|zdjęcie = Florian Marciniak.jpg

|opis zdjęcia =

|data urodzenia = [[4 maja]] [[1915]]

|miejsce urodzenia = [[Gorzyce (powiat kościański)|Gorzyce]]

|data śmierci = [[20 lutego]] [[1944]]

|miejsce śmierci = [[Groß-Rosen|Gross-Rosen]]

|stopień harcerski = [[harcmistrz]]

|stopień instruktorski =

|data przyrzeczenia harcerskiego =

|nr krzyża harcerskiego =

|mianowanie instruktorskie =

|nr lilijki instruktorskiej =

|organizacja = [[Związek Harcerstwa Polskiego|ZHP]]

|funkcja = naczelnik [[Szare Szeregi|Szarych Szeregów]]

|od = [[27 września]] [[1939]]

|do = [[6 maja]] [[1943]]

|poprzednik = [[Lechosław Domański]]

|następca = [[Stanisław Broniewski]]

|odznaczenia = [[Plik:POL Polonia Restituta Wielki BAR.svg|40px|link=Order Odrodzenia Polski]]

|commons =

|wikiźródła =

|wikicytaty =

|wikinews =

'''Florian Marciniak''' ps. ''Jerzy Nowak, Nowak, J. Krzemień, Szary, Flo'' (ur. [[4 maja]] [[1915]] w [[Gorzyce (powiat kościański)|Gorzycach]], zm. [[20 lutego]] [[1944]] w [[Groß-Rosen|Gross-Rosen]]) – [[instruktor harcerski]], [[harcmistrz]], pierwszy [[Naczelnik ZHP|naczelnik]] [[Szare Szeregi|Szarych Szeregów]]. Przybrane nazwiska: Jerzy Grzegorzewski, Mieczysław Kujawski.

== Życiorys ==

Od młodych lat należał do [[harcerstwo|harcerstwa]], w którym był drużynowym 21. Poznańskiej Drużyny Harcerzy im. [[Tadeusz Reytan|Tadeusza Reytana]], wiceprezesem Akademickiego Koła Harcerskiego im. Heliodora Święcickiego w Poznaniu, kierownikiem Wydziału Młodzieży w Wielkopolskiej Komendzie Chorągwi Harcerzy. Był najmłodszym harcmistrzem w [[Związek Harcerstwa Polskiego|ZHP]] (stopień uzyskał 10 maja 1938). W latach 1937-1938 pełnił funkcję zastępcy komendanta Harcerskiej Szkoły Instruktorskiej w [[Górki Wielkie|Górkach Wielkich]] koło Skoczowa (jej komendantem był [[Aleksander Kamiński]]).

Z chwilą wybuchu wojny pracował w Pogotowiu Harcerzy w Poznaniu. Wraz z Franciszkiem Firlikiem, m.in. kierował akcjami przeciwpożarowymi i zabezpieczał urzędy państwowe. Po ewakuacji wojska i władz z miasta, przedostał się 8 września 1939 do [[Warszawa|Warszawy]] i razem z wielkopolskimi instruktorami zorganizował Pogotowie Harcerzy, po czym został mianowany jego komendantem.

Tuż przed kapitulacją stolicy, 27 września 1939, otrzymał nominację na naczelnika [[Szare Szeregi|Szarych Szeregów]] i był nim aż do aresztowania. Pod koniec września 1939 roku wziął udział w spotkaniu instruktorów harcerskich, na którym postanowiono o przejściu harcerstwa do podziemia. Wywarł duży wpływ na program wychowawczy i plany działania tajnej organizacji. Wprowadził w Szarych Szeregach zasadę "„[[wychowanie|wychowania]] przez [[walka (wojsko)|walkę]]"” w ramach programu "„[[Dziś, jutro, pojutrze]]"”. W marcu 1943 brał udział w przygotowaniach odbicia z rąk Gestapo [[Jan Bytnar|Janka Bytnara]] "Rudego"„Rudego” ("„[[Akcja pod Arsenałem]]"”).

26 września 1942 w [[Bazylika Świętego Krzyża w Warszawie|kościele św. Krzyża]] przy Krakowskim Przedmieściu poślubił Zofię Broniewską, siostrę [[Stanisław Broniewski|Stanisława Broniewskiego]] ps."Orsza" „Orsza” – późniejszego następcy na funkcji naczelnika "Szarych„Szarych Szeregów"Szeregów”. Zofia Marciniak w styczniu 1945 została aresztowana, następnie wywieziona do [[Bergen-Belsen|obozu koncentracyjnego Bergen-Belsen]], gdzie w kwietniu tego roku zmarła.

6 maja 1943, po wpadce Wielkopolskiej Chorągwi Harcerzy, został aresztowany w Warszawie przez funkcjonariuszy poznańskiego [[Gestapo]]. Podczas przesłuchań w siedzibie KdS w [[Mauzoleum Walki i Męczeństwa w Warszawie|Alei Szucha]] nie wydał swoich współpracowników.</br> />

Wkrótce okazało się, że Gestapo woziło Marciniaka po mieście i wystawiało na tzw. "wabia"„wabia”, by złapać również jego współpracowników. W tej sytuacji dowództwo podjęło decyzję o podzieleniu harcerzy na dwie grupy. Zadaniem pierwszej, pod dowództwem [[Władysław Cieplak|Giewonta]], było śledzenie wozu z Marciniakiem. Druga zaś, którą dowodził [[Sławomir Bittner|Maciek]], miała odebrać sygnał od patrolu rozpoznawczego. W następnych dniach nadal trwały poszukiwania, które odwołane zostały wieczorem 11 maja, po otrzymaniu wiadomości o wywiezieniu naczelnika ze stolicy (akcja ''Chicago'').

W czasie transportu do Poznania Florian usiłował uciec, skacząc z pędzącego samochodu w okolicach [[Sochaczew]]a – niestety bez powodzenia. Straszliwie zmaltretowany został umieszczony w osławionej katowni poznańskiej – [[Fort VII w Poznaniu (obóz zagłady)|Forcie VII]] w celi nr 66. W celu odbicia Floriana zostało powołane [[stowarzyszenie]] "Białej„Białej Róży"Róży”, w którego skład weszli, m.in. [[Stanisław Broniewski]] – "Orsza"„Orsza”, [[Eugeniusz Stasiecki]] – "Piotr"„Piotr”, [[Edward Zürn]] – "Jacek"„Jacek”, [[Zygmunt Kaczyński (harcmistrz)|Zygmunt Kaczyński]] – "Wesoły"„Wesoły”, [[Adam Borys]] – "Pług"„Pług”, Władysław Cieplak – "Giewont"„Giewont”, [[Tadeusz Zawadzki (harcmistrz)|Tadeusz Zawadzki]] – "Zośka"„Zośka” oraz specjalnie dobrany oddział z [[Grupy Szturmowe|Grup Szturmowych]].

Harcerzom nie udało się odbić swojego przywódcy – [[18 lutego]] 1944 Florian Marciniak został wywieziony do [[obóz karno-śledczy w Żabikowie|obozu w Żabikowie]] pod Poznaniem, następnie do [[obóz koncentracyjny|obozu koncentracyjnego]] w [[Groß-Rosen|Gross-Rosen]], w którym prawdopodobnie dnia 20 lutego 1944 roku został zamordowany. Ciała nigdy nie odnaleziono. We wrześniu 2010 roku do Krypty Zasłużonych Wielkopolan w [[Kościół św. Wojciecha w Poznaniu|kościele św. Wojciecha w Poznaniu]], złożono urnę z ziemią, na której został zamordowany<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.swietywojciech.archpoznan.pl/krypta/marciniak.html| tytuł = Florian Marciniak| data dostępu = 2013-03-30 | autor = | opublikowany = Parafia św. Wojciecha w Poznaniu | praca = | data = | język = }}</ref>.

Pośmiertnie, postanowieniem prezydenta [[Lech Kaczyński|Lecha Kaczyńskiego]] z 11 listopada 2006 "za„za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w kraju, za upowszechnianie wiedzy o dziejach Narodu Polskiego"Polskiego” został odznaczony Krzyżem Wielkim [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]]<ref>{{Monitor Polski|2007|18|208}}</ref>.