Glosolalia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →W chrześcijaństwie: drobne techniczne |
m poprawa linków do przek., WP:SK, wikizacja, drobne techniczne |
||
Linia 3:
== W chrześcijaństwie ==
Glosolalia jest często przez osoby wierzące uznawana za dar języków pochodzący od [[Bóg|Boga]]. W [[Biblia|Piśmie Świętym]] jest wzmiankowane około 30 razy. W Nowym Testamencie świadczą o nim [[Dzieje Apostolskie]] / 2,4; 10,46; 19,6; /,
Istnieje rozróżnienie glosolalii na: mówienie językami istniejącymi (wyst. w dzień Zesłania Ducha Świętego; 2. rozdz. Dziejów Apostolskich) oraz na mówienie językami niezrozumiałymi, tzw. „anielskimi”, o których wspomina apostoł Paweł w rozdz. 13. 1 Listu do Koryntian. Glossolalia w kościołach zielonoświątkowych występuje przeważnie w drugiej wymienionej postaci, najczęściej podczas społecznej modlitwy zboru lub uwielbienia śpiewem.
Linia 9:
Glosolalię można odnaleźć w żywej tradycji Kościoła. W pierwszych wiekach jest dość rozpowszechniony, potem występuje rzadziej, pojawiając się czasem w klasztorach czy też w życiu świętych<ref>[http://www.oaza.pl/siloe/files/sil0803.html Modlitwa i mówienie językami<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->]</ref>.
Warto zaznaczyć istotną rolę wiary, która jest ważna w rozumieniu oraz akceptacji zjawiska glosolalii. Chrześcijanie posiadający zdolność
Szczególną formą glosolalii jest '''ksenolalia''' (nazywana też '''ksenoglozją'''), w której dochodzi do mówienia językami istniejącymi, ale nieznanymi mówiącemu.
Linia 18:
[[Psychologia|Psychologowie]] i [[Językoznawstwo|lingwiści]] badali glosolalię u zielonoświątkowców<ref>William J. Samarin, Tongues of Men and Angels: The Religious Language of Pentecostalism. Macmillan, New York, 1972, 128</ref>. Okazało się, że teksty wypowiadane przez osobę w tym stanie na ogół nie mają sensu w żadnym znanym języku, co więcej nie tworzą zdań. Nie jest prawdopodobne, aby mogły reprezentować jakikolwiek istniejący kiedyś język, gdyż w dowolnym języku istnieją słowa, które budują jego strukturę i daje się je wyróżnić za pomocą metod statystycznych. Tymczasem [[słowotok]] glosolalii stanowi przypadkową zbitkę [[sylaba|sylab]] oraz słów zapożyczonych z najróżniejszych znanych danej osobie, bądź zasłyszanych przez nią języków, które na ogół nie tworzą żadnych rozpoznawalnych struktur.
[[Andrew Newberg]], profesor radiologii na [[Pennsylvania State University|Uniwersytecie Pensylwanii]], badał modlące się zakonnice, mnichów buddyjskich podczas medytacji, a także zielonoświątkowców, podczas gdy mówili językami w urządzeniu skanującym, w celu zmierzenia funkcjonowania ich mózgu podczas doznań duchowych. Odkrył, że doświadczenia religijne mają głęboki wpływ na mózg: w czasie, gdy zakonnice i mnisi znajdowali się w stanie duchowego uniesienia, stwierdzono u nich podwyższoną aktywność w [[Płat czołowy|płatach czołowych]]. U zielonoświątkowców odkrył wręcz odwrotne zjawisko
Wyniki badań nad zjawiskiem glosolalii u [[Pentekostalizm|zielonoświątkowców]] ogłosił w pracy ''Tungotal och andedop'' [[1976]] fiński psycholog religii [[Nils G. Holm]].
| |||