Piractwo medialne: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
Pilot Pirx (dyskusja | edycje) uzupełnienie |
||
Linia 12:
Według art. 278 § 2 polskiego [[Kodeks karny (1997)|Kodeksu karnego]] uzyskanie '''programu komputerowego''' bez zgody osoby uprawnionej, w celu uzyskania korzyści majątkowej, jest przestępstwem. Nie ma przy tym jasności, czy korzystanie z uzyskanego w ten sposób programu w celach osobistych jest równoznaczne z uzyskaniem korzyści majątkowej poprzez nieponiesienie opłaty licencyjnej, czy – jak twierdzą inni – nie można utożsamiać braku wydatku z korzyścią majątkową.
Artykuł 116 [[Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych|ustawy o prawie autorskim]] penalizuje '''rozpowszechnianie''' utworów, dlatego może mieć odniesienie jedynie do pobierania utworów w ramach sieci [[Peer-to-peer|p2p]], gdzie osoba pobierająca jest równocześnie osobą rozpowszechniającą. Serwis ''prawo.vagla.pl'' podaje {{cytat|Problem jest taki, że ocena czy doszło do przestępstwa przewidzianego w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych w dużej mierze zależy od granic tzw. dozwolonego użytku. Wyznaczenie tych granic nastręcza doktrynie prawa wielu problemów. Dyskusja na ten temat jest prowadzona na całym świecie. Nie ma oczywiście wątpliwości w Polsce, że programy komputerowe z dozwolonego użytku prywatnego są wyłączone (tak stanowi ustawa; chociaż można się spierać czym program komputerowy jest, bo ustawa nie przewiduje definicji.)<ref>{{cytuj stronę| url = http://prawo.vagla.pl/node/6888 | tytuł = Złote blachy - czy wszystko jest w porządku? | data dostępu = 3.08.08}}</ref>}}
{{cytat|artykuł 23 ustawy wyraźnie stanowi, że bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z utworu w zakresie użytku osobistego. [...] ustawodawca w art. 23 przewidział wyjątek od generalnej zasady przewidującej monopol twórcy wyartykułowany w art. 17, zaś zapis art. 35 nie może być interpretowany w taki sposób, że dozwolony użytek osobisty jest całkowicie wyłączony. Przeciwna interpretacja byłaby w moim odczuciu interpretacją contra legem, bo skoro ustawodawca dopuścił taki użytek, to w jakimś konkretnie celu. W tekście powołuje się m.in. na prawo dostępu do dóbr kultury, ale w literaturze poruszającej ten temat mówi się też o racjonalności ustawodawcy, która ma polegać w tym przypadku na powstrzymaniu się od tworzenia prawa, które nie byłoby możliwe do stosowania (a tak by się stało, gdyby dozwolonego użytku osobistego by nie było). Stąd - w moim odczuciu - nie można też mówić o przestępstwie z art. 115 ust. 3 prawa autorskiego. Istotnie - istnieje generalna zasada ustanawiająca monopol twórcy, ale też i wyjątek w spotaci dozwolonego użytku. <ref>[http://prawo.vagla.pl/node/5454 ''Pobieranie plików z internetu'']</ref>}}
Polska policja dementuje twierdzenia ZAIKS-u i zaznacza, że pobieranie plików z internetu nie jest nielegalne i nie grozi za to odpowiedzialność karna, choć ich udostępnianie w ramach sieci p2p już jest<ref>[http://niebezpiecznik.pl/post/policja-sciaganie-filmow-z-internetu-nie-jest-nielegalne-i-nie-grozi-za-to-odpowiedzialnosc-karna/.'' Policja: “ściąganie filmów z internetu nie jest nielegalne i nie grozi za to odpowiedzialność karna”'']</ref>.
Producenci własności intelektualnej w wersji elektronicznej stosują różne zabezpieczenia w celu uniemożliwienia kopiowania ([[zabezpieczenie antypirackie]]). Takie działania bywają krytykowane za niską skuteczność i nadmierną uciążliwość dla klientów<ref>{{cytuj pismo|nazwisko=Pogue|imię=David|tytuł=Obsesja zabezpieczeń|czasopismo=[[Świat Nauki]]|wydawca=Prószyński Media|wolumin=nr. 9 (241)|issn=0867-6380|data=wrzesień 2011|strony=19}}</ref>.
| |||