Bitwa pod Domstadtl: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Bibliografia: kat. |
Krakatau11 (dyskusja | edycje) drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
||
Linia 22:
{{Wojna siedmioletnia}}
'''Bitwa pod Domstadtl''' ([[język czeski|czes.]] Domašov) – starcie zbrojne, które miało miejsce [[30 czerwca]] [[1758]] roku podczas [[wojna siedmioletnia|wojny siedmioletniej]] niedaleko morawskiej wsi Domašov nad Bystřicí. Była ona poprzedzona przez duże starcie koło Gunderstorf ([[język czeski|czes.]] Guntramovice). Austriacka armia pod dowództwem [[Ernest Laudon|Ernsta Gideona von Laudona]] oraz Josepha von Siskovitsa atakowała duży konwój pruski transportujący zaopatrzenie do sił oblegających [[Ołomuniec]]. Austriackie zwycięstwo uratowało miasto i sprawiło, że [[Fryderyk II Wielki|Fryderyk II]] musiał wycofać się z Moraw.
== Pruska inwazja na Morawy ==
Linia 34:
== Walki ==
'''Guntramovice'''
Laudon zaczaił się na wroga niedaleko Guntramovic, małej wioski w północnych Morawach. Siskovits, który pogubił się w lasach, miał przybyć dopiero za dwa dni. Ten fakt był bardzo niekorzystny dla Laudona dlatego, że jego cztery bataliony piechoty, pułk dragonów, pułk huzarów, bateria artylerii i grupa graniczarów obejmowały tylko około 6 000 ludzi. Pomimo to zadecydował on się zaatakować Prusaków dlatego, że Ołomuniec był już blisko i nie było czasu do stracenia. Wiedział on także, że około 20 000 pruskich żołnierzy pod rozkazami generała Hansa Joachima von Zietena posuwało się w kierunku konwoju, aby wspomóc Mosela. Konwój przybył 28 czerwca wczesnym rankiem. Austriacy rozpoczęli ostrzeliwanie czołowych jego wozów. Jeden z pruskich batalionów ruszył na przód po to, żeby rozpoznać siłę wroga, lecz został
'''Domašov'''
Linia 41:
== Straty ==
Mimo że austriackich żołnierzy było mniej więcej 12 000, ich straty (łącznie pod Guntramovicami i Domašovem) wyniosły tylko około 600 ludzi. Straty pruskie były o wiele wyższe, chociaż różne źródła dają różne liczby. Austriacy twierdzą, iż było to około 2 000 zabitych, rannych albo zaginionych żołnierzy oraz 1 450 wziętych do niewoli (włączanie z generałem Puttkamerem i 40 innymi oficerami), podczas gdy Prusacy ogłosili, iż było to tylko 2 701 zabitych, rannych, zaginionych i wziętych do niewoli żołnierzy, ale jednocześnie stwierdzali, iż trudno precyzyjnie określić straty z powodu wielkiego rozproszenia ich sił po bitwie. Zwycięzcy zdobyli także 2 200 koni, sporą ilość bydła i wielką część przetransportowanych materiałów. Ponieważ znaczna liczba wozów została uszkodzona podczas bitwy, spalili oni wszystkie te, które nie były w stanie się poruszać. Pewna liczba wozów z amunicją została zniszczona podczas świętowania zwycięstwa. Istotną częścią zdobyczy były 2 miliony pruskich talarów (zgodnie z niektórymi źródłami 1 milion), ale austriaccy dowódcy pozwolili żołnierzom zatrzymać tylko połowę tego skarbu, zaś reszta trafiła do państwowej kasy. Tylko 250 wozów awangardy uniknęło pogromu, ale część z nich zostało zdobytych przez chorwackich żołnierzy koło miejscowości Svatý Kopeček, zaledwie kilka kilometrów od Ołomuńca, i dlatego zaledwie około 100–200 z nich dotarł na miejsce przeznaczenia.
== Konsekwencje ==
Znaczenie tej bitwy bywa czasem niedoceniane. Straty ludzkie po każdej ze stron nie były tak wysokie, jak w innych godnych uwagi bitwach tego czasu, lecz najbardziej istotnym rezultatem była utrata zaopatrzenia pruskiej armii, która wywarła znaczący wpływ na opinię Fryderyka na temat oblężenia Ołomuńca. Porażka wstrząsnęła pruskim obozem i kiedy Daun ostatecznie postanowił ruszyć na pomoc miastu, Prusacy zostali zmuszeni zakończyć oblężenie (brak amunicji powodował, iż zdobycie twierdzy stawało się niemożliwe) i musieli rozpocząć odwrót do Czech. Bitwy pod Guntramovicami i Domašovem były punktem zwrotnym w walkach o Morawy.
==Bibliografia==
|