Stanisław Budzyński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
m poprawa linków |
||
Linia 1:
[[Plik:Stanisław Budzyński.jpg|185px|thumb|Stanisław Budzyński po aresztowaniu przez [[NKWD]] 1937]]'''Stanisław Budzyński''' pseud. ''Tradycja'', ''Henryk'', ''Marian'', ''Ziemniak'' (ur. [[9 września]] [[1894]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[21 sierpnia]] [[1937]] w [[Moskwa|Moskwie]]) – działacz [[Komunizm|komunistyczny]], publicysta.
Syn szewca Jana, brat [[Helena Budzyńska|Heleny Budzyńskiej]]. Skończył dwuklasową szkołę, następnie uczęszczał na kursy wieczorowe, później na wyższe kursy handlowe. Od 1908 działał w młodzieżowym ruchu robotniczym, organizując koła samokształceniowe. Od 1911 członek Socjaldemokratycznego Związku Zawodowego Robotników Przemysłu Skórzanego. W 1912 wstąpił do [[Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy|SDKPiL]], od 1913 członek Komitetu Warszawskiego SDKPiL, z ramienia którego obsługiwał dzielnice: [[Wola (Warszawa)|Wola]], [[Praga (Warszawa)|Praga]] i [[Mokotów]]. Jednocześnie działał w stowarzyszeniach "Przyszłość" i "Kultura". Od [[11 lipca]] 1915 do grudnia 1916 więziony. Wyjechał do [[Moskwa|Moskwy]], gdzie podczas [[Rewolucja lutowa 1917|rewolucji lutowej]] 1917 nawiązał łączność z Komitetem Moskiewskim Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (bolszewików) (SDPRR(b)). Współorganizator i członek zarządu moskiewskiej grupy SDKPiL. Delegat na VII Konferencję SDPRR(b) w kwietniu 1917, członek Komisji do Spraw Narodowościowych. Wstąpił do wojska w celu prowadzenia agitacji komunistycznej i został wybrany do komitetu pułkowego, a następnie do Komitetu Moskiewskiego Rady Delegatów Żołnierskich.
Podczas [[Rewolucja październikowa|przewrotu bolszewickiego]] w Moskwie w październiku (listopadzie) 1917 został wybrany zastępcą członka Komitetu Wojskowo-Rewolucyjnego i mianowany dowódcą 55 pułku piechoty. Uczestniczył w pracach sztabu kierującego bolszewicką rebelią. Po listopadzie 1917 był m.in. przewodniczącym sekcji wojskowej Moskiewskiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich (RDRiŻ), członkiem moskiewskiego Komitetu Okręgowego (KO) SDPRR(b) oraz komisarzem ludowym do spraw opieki społecznej Moskwy i okręgu moskiewskiego (od grudnia 1917 do marca 1918). Pod koniec 1918 przyjechał do Polski i został członkiem Zarządu Głównego (ZG) SDKPiL. Działał w Warszawie, [[Łódź|Łodzi]], [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiu Dąbrowskim]], organizował Rady Delegatów Robotniczych, oddziały Czerwonej Gwardii i Milicji Robotniczej. Współorganizator i uczestnik Zjazdu Zjednoczeniowego SDKPiL i PPS-Lewicy w grudniu 1918 (a zarazem I Zjazdu [[Komunistyczna Partia Polski|KPRP/KPP]]) w warszawie. Pracownik Wydziału Wojskowego KC KPP. Pod koniec listopada 1919 aresztowany, w kwietniu 1920 przekazany władzom sowieckim.
| |||