'''T17 Armored Car'''Staghound (oznaczenie brytyjskie T17E1)'''Staghound''') – ciężki [[Stanysamochód Zjednoczone|amerykańskipancerny]] ciężkiprodukcji [[samochódStany pancernyZjednoczone|amerykańskiej]] z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]], użytkowany przez wojska państw [[Wspólnota Narodów|Wspólnoty Brytyjskiej]] i aliantów zachodnich, w tym polskie.
==Historia==
W lipcu [[1941]] roku Departament Uzbrojenia USA złożył zamówienie naw prototypfabrykach iamerykańskich produkcjęna nowegoopracowanie średnich i ciężkiegociężkich [[samochód pancerny|samochodusamochodów pancernegopancernych]], częściowo z powodu potrzeb brytyjskiej misji wojskowej, poszukującej odpowiednich pojazdów do walk na pustyni. W odpowiedzi na to zamówienie średniego samochodu pancernego, wytwórnia [[Chevrolet|ChevroletFord Motor DivisionCompany]] opracowała dwa projekty takiegoprojekt samochodu : jeden o napędzie 6 x 6 (oznaczenie fabrycznewojskowe ''T17 Deerhound''), ia drugiwytwórnia [[Chevrolet]] opracowała projekt samochodu o napędzie 4 x 4 (oznaczenie fabrycznewojskowe T17E1). Oba samochody miały podobną masę i taką samą wieżę z uzbrojeniem, opracowaną przez Rock Island Arsenal. Zamówione zostały wprawdzie jako średnie samochody (''T17E1medium Staghoundarmored car'')., w odróżnieniu od trzeciego, cięższego samochodu T18, lecz faktycznie wszystkie stanowiły ciężkie samochody pancerne.
W [[1942]] roku zbudowano pierwsze prototypy tych samochodów. W pierwszej fazie prób armii amerykańska zainteresowała się tym samochodem, lecz ostatecznie zakupiła tylko 250 samochodów ''T17 Deerhound'' dla żandarmerii wojskowej (wyprodukowane przez ''Ford Motor Company'' w [[1942]]), lecz nie wprowadzono ich na wyposażenie wojsk amerykańskich a te samochody w ramach [[Lend-Lease Act|umowy Lend-Lease]] przekazano Brazylii.
