Malarz: Różnice pomiędzy wersjami

Malarze cechowi malowali, ozdabiali i złocili elewacje i wnętrza budynków, elementy architektoniczne, wyposażenie kościołów, obrazy, ramy i rzeźby, przedmioty codziennego użytku, ceramikę, szkło, elementy uzbrojenia, [[Rząd koński|rzędy końskie]], [[Powóz (pojazd)|powozy]] i [[Kareta (pojazd)|karety]], ilustracje w księgach i dokumentach, grafiki. Ponadto prowadzili prace konserwatorskie, byli rzeczoznawcami sądowymi w sprawach sztuki i bronili miast polskich na równi z innymi rzemieślnikami<ref>{{Cytuj książkę | autor = Dąbówna Barbara | tytuł = Warsztat malarza cechowego w Polsce | miejsce = Wrocław Warszawa Kraków | data = t. IV, s. 331-379 | seria = Studia renesansowe}}</ref>.

 

Przepis ten dawał malarzom wyłączność na malowanie pędzlem wyrobów innych rzemieślników. Takie rozumienie rzemiosła malarskiego najprawdopodobniej obowiązywało także w [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Królestwie Polskim]], bo malarze cechowi broniąc swojego rzemiosła procesowali się z innymi rzemieślnikami próbującymi malować swoje wyroby<ref>{{Cytuj książkę | autor = Herbst Stanisław | tytuł = Toruńskie cechy rzemieślnicze | miejsce = Toruń | data = 1933 | strony = 194, 195}}</ref><ref>{{Cytuj książkę | autor = Charewiczowa Łucja | tytuł = Lwowskie organizacje zawodowe za czasów Polski przedrozbiorowej | miejsce = Lwów | data = 1929 | strony = 151}}</ref>.

 

* Rastawiecki Edward, ''Słownik malarzów polskich...'' tom 1 i 2 Warszawa 1850.

* SAP ''Słownik Artystów Polskich i obcych w Polsce działających'' redakcja zbiorowa tomy od 1 do 7 Ossolineum 1971-2003.

* Seweryn Tadeusz, ''Staropolska grafika ludowa'', Warszawa 1956.

* ''Słownik terminologiczny sztuk pięknych'' praca zbiorowa, Warszawa 1996.