Bitwa pod Poniecem: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 6:
|opis = Bitwa pod Poniecem
|data = [[8 listopada]] [[1704]]
|miejsce = [[Poniec]], na północ od wsi [[Janiszewo (województwowieś wielkopolskiew województwie wielkopolskim)|Janiszewo]]
|wynik = taktycznie nierozstrzygnięta, strategiczne zwycięstwo saskie
|przyczyna =
Linia 25:
Bitwa stoczona została w pobliżu miejscowości [[Poniec]] przez kawaleryjską armię szwedzką (7 000 żołnierzy) dowodzoną przez króla [[Karol XII|Karola XII]] z [[Korpus (wojsko)|korpusem]] saskim (4 900 żołnierzy) dowodzonym przez [[Johann Matthias Schulenburg|Johanna Matthiasa Schulenburga]].
 
Ścigany przez Karola XII (7 000 jazdy) generał saski Johann Matthias Schulenburg (4 000 piechoty i 900 jazdy) wieczorem 7 listopada doszedł do wniosku, że nie zdąży uciec Szwedom. Postanowił zatem stoczyć bitwę obronną pod Poniecem, na północ od wsi [[Janiszewo (województwowieś wielkopolskiew województwie wielkopolskim)|Janiszewo]]. Sasi ustawili się w dwie linie, przy czym w centrum stanęła większość piechoty, a na skrzydłach nieliczna jazda wzmocniona dwoma batalionami. Działa ustawione zostały między obu liniami. Nocą 8 listopada jazda szwedzka z marszu rozproszyła jazdę saską i rozbiła dwa saskie bataliony. Jednak szarża Szwedów na saskie centrum załamała się w zmasowanym ogniu piechoty i artylerii. Wykorzystując korzystne warunki terenowe Sasi ustawili się w czworobok. Z tyłu przed szarżą chronił ich las, a z przodu rów. Szwedzi szarżowali aż pięć razy, jednak bez powodzenia. Gdy Karol XII wycofał się do Ponieca, Johann Matthias Schulenburg natychmiast to wykorzystał, zostawił rannych i ruszył w kierunku Odry. Zdążył przeprawić swe wojska, zanim na drugim brzegu pojawiła się jazda szwedzka.
[[Plik:Mogiła Szwedów.jpg|thumb|250px|right|Krzyż na mogile poległych w bitwie]]
W bitwie Sasi stracili 500 ludzi i 1 działo, Szwedzi natomiast 1 500 ludzi <ref>Zbigniew Anusik, ''Karol XII'', s. 131</ref>. Bitwa taktycznie była nierozstrzygnięta, strategicznie natomiast wygrał ją jednak generał Johann Matthias Schulenburg, który zdołał uratować swój korpus przed zniszczeniem. Nie zmieniło to faktu, że bitwa ta była ukoronowaniem udanej dla Karola XII kampanii roku 1704, w wyniku której [[Wielkopolska]] została całkowicie oczyszczona z wojsk saskich.