Wawrzyniec Żuławski: Różnice pomiędzy wersjami

Na podkreślenie zasługuje ogromny wkład Żuławskiego w rozwój polskiego taternictwa i alpinizmu. Już od roku 1935 zasiadał we władzach Koła Wysokogórskiego przy Oddziale Warszawskim [[Polskie Towarzystwo Tatrzańskie|Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego]]. Na pół roku przed wybuchem drugiej wojny światowej wybrany został na przewodniczącego Koła Warszawskiego [[Klub Wysokogórski|Klubu Wysokogórskiego]] [[Polskie Towarzystwo Tatrzańskie|Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego]]. Funkcję tą piastował powtórnie w latach [[1949]]-[[1951]]. W latach [[1954]]-[[1956]] piastował funkcję przewodniczącego Sekcji Alpinizmu Zarządu Głównego [[PTTK|Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego]] oraz Głównego Komitetu Kultury Fizycznej. Między innymi dzięki jego staraniom reaktywowany został w roku [[1956]] [[Klub Wysokogórski]]. Żuławski stał na czele jego zarządu aż do śmierci. Był również członkiem zarządu głównego [[PTTK|Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego]]. Żuławski zaliczany był do najofiarniejszych [[ratownik]]ów górskich, pomimo, że nigdy nie był członkiem [[TOPR|Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego]]. O jego klasie świadczy fakt, że mimo młodego wieku kierował niektórymi trudnymi wyprawami ratunkowymi. Podczas wyprawy w [[Alpy]] w roku [[1957]] wziął udział w poszukiwaniach zaginionych dwóch alpinistów jugosłowiańskich i towarzyszącego im [[Stanisław Grońsk|Stanisława Grońskiego]]. Podczas tej akcji został przysypany lawiną lodową i na zawsze pozostał w [[Alpy|Alpach]]. Pośmiertnie mianowano go członkiem honorowym [[Klub Wysokogórski|Klubu Wysokogórskiego]]. Jego pamięć uczczono (zaledwie) trzema tablicami pamiątkowymi. Przez wiele lat [[Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe]] używało [[radiostacja (definicja)|radiostacji stacjonarnych]] nazwanych przez konstruktora „Wawa„ na jego cześć (Wawa to skrót od imienia [[Wawrzyniec]]).

 

[[Kategoria:Ludzie związani z Zakopanem|Żuławski, Wawrzyniec]]