Jan Stachniuk: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Scorpionic (dyskusja | edycje) m drobne redakcyjne |
|||
Linia 6:
Urodził się w rodzinie kolejarskiej. W 1927 zdał maturę w Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Kowlu i rozpoczął studia w [[Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu|Wyższej Szkole Handlowej w Poznaniu]]. W czasie studiów działał w ZPMD, Bratniej Pomocy WSH i był członkiem "Zetu". W 1930 r. ukończył Wyższą Szkołę Handlową w Poznaniu. Po studiach krótko pracował w Kasie Chorych w [[Tuchola|Tucholi]] a następnie odbył służbę wojskową w [[Tomaszów Lubelski|Tomaszowie Lubelskim]]. Powrócił do Poznania gdzie w okresie od grudnia 1931 do maja 1932 pełnił funkcję redaktora odpowiedzialnego organu ZPMD w Poznaniu - "Życie Uniwersyteckie". W 1932 zrezygnował z członkostwa w "Zet".
W 1933 roku wydał swą pierwszą książkę "Kolektywizm a naród" (łączącą w sobie idee nacjonalistyczne z [[kolektywizm]]em), dwa lata później ukazała się "Heroiczna wspólnota narodu". Zawarł w niej swoją wizję ustroju "zadrużnego", której celem jest "ukierunkowanie wszystkich dziedzin działalności ludzkiej na rozwój osobisty i narodowy". Nazwa "Zadruga" pochodziła od [[zadruga|określenia starosłowiańskiej wspólnoty plemiennej]]. Był też autorem książki "Dzieje bez dziejów", będącej "anatomią upadku dziejowego Polski", za który winą obarczał katolicyzm i kontrreformację jezuicką w Polsce. Stworzył nacjonalistyczną i zarazem antykapitalistyczną ideologię, odrzucającą chrześcijaństwo jako "wytwór żydowski", nawołującą do powrotu do życia w tradycyjnej wspólnocie prasłowiańskiej.
W 1935 przeniósł się do [[Warszawa|Warszawy]] wraz z Sabiną Różycką, jego ówczesną towarzyszką życia. W 1937 roku założył pismo [[Zadruga (pismo)|"Zadruga"]], które wydawał w Warszawie do 1939 roku. Wokół pisma skupiło się grono zwolenników jego koncepcji historiozoficznej – Józef Grzanka (formalny redaktor odpowiedzialny), Bogusław Stępiński, Antoni Wacyk i in. Członkowie grupy przyjmowali imiona słowiańskie, wówczas przybrał imię Stoigniew, będący później jego pseudonimem w AK.
| |||