Wersja z 12:06, 15 kwi 2014 edytuj Sowiniok (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 2274 edycje m →‎Od czasów najdawniejszych do I wojny światowej: drobne redakcyjne ← poprzednia edycja		Wersja z 12:28, 15 kwi 2014 edytuj anuluj edycję Sowiniok (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 2274 edycje m →‎Od czasów najdawniejszych do I wojny światowej: drobne merytoryczne, poprawa linków następna edycja →
Linia 38: U schyłku [[Epoka kamienia\|epoki kamienia]] (ok. 2900-2300 lat p.n.e.) tereny Sieklówki Dolnej zamieszkiwała pasterska ludność [[Kultura ceramiki sznurowej\|kultury ceramiki sznurkowej]], co potwierdzają badania archeologiczne przeprowadzone przez krakowskich archeologów. Według jednej z hipotez, na terenie miejscowości osiedlił się w [[VI wiek]]u ~~Sieklów~~''Siekluch''<ref>[[Franciszek Piekosiński\|Piekosiński Fr.]], ''Rycerstwo małopolskie w dobie piastowej'', Kraków 1901, s. XXXIV (zapis "Siekluch"); ''"(...)w rejonie środkowej Wisłoki osiedliło się wielu Lechitów, którzy zaczęli tworzyć bardziej zorganizowane osady..."''</ref> pochodzący ze szczepu lechickiego. Wyjaśniałoby to genezę nazwy wsi (wskazuje się także na związek z wyrazem siekluka - nazwa ryb i imieniem osobowym Siekluk, znanym w [[XV wiek]]u). Sieklówka, która swe powstanie zawdzięcza [[Kościół św. Piotra i św. Pawła w Tyńcu\|benedyktynom tynieckim]], występuje po raz pierwszy w dokumentach z [[1474]] roku, kiedy to król [[Kazimierz IV Jagiellończyk]] przeniósł wieś wraz z [[Sowina (powiat jasielski)\|Sowiną]], których właścicielem był [[rycerz]] Jakub Sieklucki<ref>''Matricularum Regni Poloniae Summaria'', t. 1, s. 59, nr 1163; Por. Żmuda S., ''Sowina podkarpacka. Zarys dziejów'', Kołobrzeg-Sowina 2013, s. 282 i in.</ref> oraz [[Polskie prawo\|prawa polskiego]] na [[Prawo magdeburskie\|niemieckie]]. Po śmierci Jakuba Siekluckiego w [[1512]] roku, dobra Sieklówki i Sowiny przeszły kolejno w ręce Reginy Filipowskiej (siostra Jakuba Siekluckiego) oraz Mikołaja a następnie Jakuba Filipowskiego (burgrabia krakowski)<ref>Op.cit.,''MRPS'', t. 4/1, s. 101, nr karty 1696-1699; Kraków 25-26 czerwca 1512 r.</ref>. W roku 1563 pisał się z Sieklówki [[Hieronim Filipowski]] - poborca ziemi krakowskiej. Od 1581 roku osada należała do Jana Gnoińskiego, a następnie [[Jan Jordan\|Jordana]] z Zakliczyna herbu Trąby - rotmistrz ok. 1581 r. kupił wieś Siekluk, obecnie Sieklówka. Jordan przyjął [[arianizm]] i sprofanował kościół, a sam został zabity. Odtąd sieklowianie należeli do [[parafia w Lubli\|parafii w Lubli]]. Między mieszkańcami obydwu wsi dochodziło stale do sporów i zatargów, dlatego w Sieklówce wzniesiono kaplicę, w której ksiądz z Lubli odprawiał mszę, co drugą niedzielę. Dopiero rząd austriacki utworzył we wsi kapelanię, a Anna i Jerzy Ramułtowie wybudowali kościół i zobowiązali się ponosić wszystkie ciężary, płynące z patronatu kapelani. Obowiązki swoje zaintabulowali na dobrach Sieklówka Dolna. Wśród mieszkańców krąży opowieść o tym, że kościół został wygrany w karty i przewieziony w ciągu jednego dnia, a złożony – w trzech dniach.

Sieklówka: Różnice pomiędzy wersjami