Leonard Zub-Zdanowicz: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Dekoracja cichociemnych.jpg|thumb|upright=1.4|Gen. [[Władysław Sikorski]] w ośrodku szkoleniowym cichociemnych w [[Audley End (Essex)|Audley End]] dekoruje ppor. [[Michał Fijałka|Michała Fijałkę]] Orderem Virtuti Militari. W pierwszym szeregu stoją od lewej po cywilnemu: ppor. Jan Woźniak, por. [[Bolesław Kontrym]], por. [[Tadeusz Gaworski]], por. [[Hieronim Łagoda]], za nim ppor. [[Władysław Kochański (oficer AK)|Władysław Kochański]], por. Leonard Zub-Zdanowicz, por. [[Stanisław Winter]] (28 sierpnia 1942).]]

Podczas lądowania na placówkę odbiorczą "Rogi", położoną w okolicach [[Grójec|Grójca]], rtm. L. Zub-Zdanowicz złamał nogę i przez 2 tygodnie ukrywał się w kryjówce w [[Zalesie Dolne|Zalesiu Dolnym]], znalezionej przez komendanta placówki AK w [[Prażmów (województwo mazowieckie)|Prażmowie]], a które należało do członków NSZ. 17 września 1942 został przewieziony potajemnie do [[Warszawa|Warszawy]], gdzie – po tygodniowym pobycie w szpitalu Ducha Świętego – został zaangażowany w październiku 1942 do biernej pracy konspiracyjnej w ramach III Odcinka ([[Polesie]]) organizacji dywersyjno-sabotażowej AK pod nazwą [[Wachlarz (organizacja zbrojna)|Wachlarz]]. Z powodu chorej nogi jego rola sprowadzała się tylko do użyczania swojej kryjówki na odprawy i jako skrzynki kontaktowej. Jego bezpośrednim przełożonym został kpt. [[Bolesław Kontrym]]. Po rozbiciu Wachlarza na początku 1943 przez [[gestapo]] zdrowy już Zdanowicz złożył wniosek o przydział do oddziału leśnego, ale KG AK odmówiła. 26 lutego tego roku został on na papierze przekazany pod komendę szefa Okręgu [[Brześć]] AK ppłk. [[Stanisław Dobrski|Stanisława Dobrskiego]] ps. "Żuk". Wciąż jednak pozostawał bez konkretnych zadań<ref name=NSZZPDW54-67>{{cytuj książkę | autor = [[Marek Jan Chodakiewicz]] | tytuł = Narodowe Siły Zbrojne. "Ząb" przeciw dwu wrogom | wydanie = II | miejsce = Warszawa | data = 2005 | strony = 54-67 | isbn = 83-911097-1-2}}</ref>.

Walczył on wówczas z polskimi (GL, później AL) i radzieckimi partyzantami. 9 sierpnia doszło do otoczenia i rozstrzelania oddziału [[Gwardia Ludowa|GL]] im. [[Jan Kiliński|Jana Kilińskiego]] Stefana Skrzypka ps. "Słowik", które to wydarzenie przeszło do historii jako "[[Mord pod Borowem|mord pod Borowem]]". W wyniku pacyfikacji oddziału zginęło 26 gwardzistów i 4 mieszkańców okolicznych wsi. Do najgłośniejszych akcji zbrojnych przeciwko Niemcom należała wspólna akcja z AK 24 września 1943, podczas której całkowicie rozbito oddziały żandarmerii niemieckiej pod Ujściem, co umożliwiło rozbicie więzienia w [[Biłgoraj]]u przez oddział AK kpt. T. Sztumberk-Rychtera ps. "Żegota". W tym czasie pod komendą rtm./kpt. NSZ L. Zub-Zdanowicza walczyło ok. 120 ludzi, osiągając na początku listopada tego roku liczbę 300-400 partyzantów. Jesienią 1943 z miejscowych oddziałów NSZ został utworzony 1 Pułk Legii Nadwiślańskiej Ziemi Lubelskiej. 16 listopada rtm./kpt. NSZ L. Zub-Zdanowicz zameldował mjr. [[Zygmunt Broniewski|Zygmuntowi Broniewskiemu]], komendantowi Okręgu III Lubelskiego NSZ, o osiągnięciu gotowości bojowej przez pułk. W tym okresie wzmogły się walki w Lubelskiem między organizacjami niepodległościowymi (AK, NSZ) a partyzantką komunistyczną reprezentowaną przez [[Armia Ludowa|AL]]. Ich rezultatem było m.in. największe na tym terenie starcie 22 kwietnia 1944 pod Marynopolem między oddziałami NSZ "Znicza" i "Cichego" dowodzonymi przez rtm./kpt. NSZ L. Zub-Zdanowicza i oddziałami AL. "Cienia", "Zbyszka" i "Przepiórki". W marcu 1944, po podpisaniu umowy scaleniowej między NSZ i AK, wykonał rozkaz dowódcy Okręgu III Lubelskiego NSZ i zameldował się u komendanta Okręgu Lublin AK płk. [[Kazimierz Tumidajski|Kazimierza Tumidajskiego]] ps. "Marcin", oddając swoje siły do jego dyspozycji. W tym czasie współdziałał m.in. z oddziałem por. [[Hieronim Dekutowski|Hieronima Dekutowskiego]] ps. "Zapora". Wobec zarządzenia koncentracji oddziałów NSZ w Kieleckiem zdecydował się tam udać, wobec czego faktycznie przeszedł pod zwierzchnictwo samodzielnego NSZ. Pod koniec marca 1944 oddziały "Stepa" i "Dymszy" wraz z mjr. NSZ L. Zub-Zdanowiczem odeszły ze składu 1 Pułku Legii Nadwiślanskiej Ziemi Lubelskiej i przeszły za [[Wisła|Wisłę]], wchodząc później w skład [[Brygada Świętokrzyska|Brygady Świętokrzyskiej]] NSZ.