Palatynat Zweibrücken: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
wprow. wątek króla Leszczyńskiego |
||
Linia 7:
Niegdyś [[hrabstwo]] państwa niemieckiego, położone w [[palatynat|palatynacie]] bawarskim, na lewym brzegu [[Ren]]u. Pierwsza wzmianka o Zweibrücken pochodzi z 1170. Hrabstwo powstało około roku 1182 przez podział Hrabstwa [[Saarbrücken]]. Po śmierci ostatniego hrabiego Eberharda hrabstwo to przypadło [[Elektorzy Rzeszy|elektorowi]] [[Palatynat]]u Reńskiego [[Ruprecht II Wittelsbach|Ruprechtowi II]]. Księstwo Palatynatu-Zweibrücken stało się ponownie jako odrębną całością w 1444. Książę [[Stefan Wittelsbach (Pfalz-Simmern)|Stefan Wittelsbach]] podzielił wtedy Palatynat-Simmern–Zweibrücken na dwię części, starszy syn [[Fryderyk Wittelsbach (Pfalz-Simmern)|Fryderyk]] otrzymał Palatynat-Simmern, zaś młodszy [[Ludwik Wittelsbach (Pfalz-Zweibrücken)|Ludwik]] Palatynat-Zweibrücken i Hrabstwo Veldenz. Po śmierci księcia Jana I Wittelsbacha w 1604 roku dokonano podziału księstwa na trzy części.
Podział ten przetrwał do 1681, kiedy wszystkie trzy części zostały połączone w jedno księstwo. Wtedy też księstwo zostało połączone z [[władcy Szwecji|Królestwem Szwecji]] poprzez osobę króla [[Karol X Gustaw|Karola X Gustawa]], będącego jednocześnie księciem Zweibrücken. [[Unia personalna]] rozpadła się w 1718 roku po śmierci króla [[Karol XII|Karola II Wittelsbacha]], panującego w Szwecji jako Karol XII.
W latach 1714-1719 na terenie księstwa przebywał [[Stanisław Leszczyński]], były król Polski, sojusznik króla Szwecji. Decyzją Karola XII Leszczyński legitymował się statusem księcia z upoważnienia (fr. ''prince par délégation)''. W czasie swych rządów Leszczyński wzniósł rezydencję podmiejską [[Tschifflik]].
Na mocy postanowień [[Pokój w Lunéville|pokoju lunewilskiego]] w 1801 roku zostało odstąpione [[Francja|Francji]]. Po [[Kongres wiedeński|Kongresie Wiedeńskim]] zostało zwrócone królowi Bawarii [[Maksymilian I Józef Wittelsbach|Maksymilianowi I Józefowi Wittelsbachowi]].
| |||