Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Ełku: Różnice pomiędzy wersjami

'''Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Ełku''' -– największy i najstarszy kościół w [[Ełk]]u, wybudowany w stylu neogotyckim w latach 1847-1850. Przebudowany w latach 1922-1925 po zniszczeniach wojennych i pożarze z 1914 roku. Do 1945 świątynia ewangelicka, po II wojnie światowej polski kościół rzymskokatolicki.

Historia parafii katolickiej w Ełku sięga [[XV wiek|XV wieku]]. Podczas reformacji Ełk przyjął [[luteranizm]] i kościół służył [[Ewangelicy|wspólnocie ewangelickiej]]. Murowana świątynia zbliżona pod względem architektonicznym do współczesnej. Wzniesiona została w latach [[1847]] - [[1850]]. W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] uległa zniszczenia na skutek działań wojennych. Odbudowano ją w latach [[1922]] - [[1925]] w stylu [[Neogotyk|neogotyckim]]. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] kościół przekazano [[Katolicyzm|katolikom]]. Placówkę katolicką ku czci Najświętszego Serca Jezusowego erygował 20 listopada [[1946]] roku administrator apostolski ks. bp. Teodor Bensch, powierzając przybyłych z [[Kraków|Krakowa]] Zakonników Kanoników Regularnych Laterańskich (CRL), którzy osiedlili się przy tym kościele w sierpniu [[1945]] roku.