Jodła nikko: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne
Selso (dyskusja | edycje)
rozbudowa, uźródłowienie i związane z tym przeredagowanie, ilustracja
Linia 2:
| nazwa = Jodła nikko
| obrazek = Abies homolepis cones.jpg
|systematyka_ref = <ref name=APweb>{{cytuj stronę |url=http://www.mobot.org/MOBOT/research/APweb/orders/conifers.html#Pinaceae |praca=Angiosperm Phylogeny Website |tytuł=Pinaceae |autor=P. F. Stevens |rok=2001– |język=en}}</ref>
|domena = [[eukarionty]]
|królestwo = [[rośliny]]
Linia 18:
| commons = Abies homolepis
}}
'''Jodła nikko, jodła nikkońska''' (''Abies homolepis'') – [[gatunek (biologia)|gatunek]] zimozielonego [[drzewo|drzewa]] z rodziny [[Sosnowate|sosnowatych]]. W stanie naturalnym występuje w [[Japonia|Japonii]]., Największena skupiska tego gatunku znajdują się wwyspach [[Park Narodowy Nikkō|górach NikkōHonsiu]], w środkowej części wyspyi [[HonsiuShikoku]].<ref Występujename=grin>{{Cytuj nastronę wysokościach od 700 do 2200 m n|url=http://www.pars-grin.mgov/cgi-bin/npgs/html/taxgenform.pl?language=en W|tytuł=Germplasm EuropieResources sadzonaInformation jestNetwork w(GRIN)|data parkachdostępu i= ogrodach2013-01-30}}</ref>. Rośnie Matam mniejszew wymaganiagórach, siedliskowenba niżwysokościach większość750-1500 innychm<ref gatunkówname=abies>{{Cytuj jodełstronę |url=http://www.zszp.pl/?id=207&rco=Abies%20homolepis&lang=1 Rośnie|tytuł=Związek naSzkółkarzy glebachPolskich. kwaśnychJodła inikko|data obojętnych,dostępu nie= znosi2014-05-08}}</ref>. glebJest wapiennych.uprawiana Młodew okazywielu lubiąkrajach zacienienieświata, starsze dobrze rosnągłównie w miejscachEuropie, nasłonecznionych.USA, JodłaChinach odpornai na mrozyNowej orazZelandii<ref>{{Cytuj suchestronę i zanieczyszczone powietrze|url=http://www.discoverlife.org/search.html W Polsce|tytuł=Discover dużeLife okazyMaps|data znajdujądostępu się między innymi w Kórniku, Wrocławiu,= Żabowie2014-04-18}}</ref>.
 
[[Plik:Abies homolepis SZ108.png|thumb|180px|left|thumb|Morfologia]]
=== Morfologia ===
; Pokrój: Wysokość do 35 m, korona silnie szerokostożkowata z spiczasto zakończonym wierzchołkiem. Gałęzie lekkie i nieco wznoszące się do góry. Czasami z dolnej części pnia wyrastają boczne odgałęzienia<ref name=johnson>{{Cytuj książkę |nazwisko=Johnson|timię=Owen| tytuł=Drzewa |wydawca=Multico Oficyna Wydawnicza |data=2009 miejsce=Warszawa|isbn=978-83-7073-643-9}}</ref>.
; Pokrój: Dorosłe drzewa mają stosunkowo rzadkie korony z długimi i grubymi rozłożystymi konarami. Dorasta do wysokości 30-40 m i średnicy pnia do 1,5 m. Pędy są silne, sztywne, jasne (mocno kontrastują z igłami). Wyróżnia się wśród jodeł pędami bruzdowanymi i nagimi. [[Pąk|Pączki]] ma pokryte żywicą.
; [[Kora]]: Ma łososiowy kolor i podobnie jak u młodych świerków podzielona jest na delikatne platki. Z czasem staje się szara z prostopadłymi spękaniami lub pokryta korkowymi naroslami<ref name=johnson/>.
; [[Liść|Liście]]: Igły gęsto umieszczone na pędzie w kształcie litery V. Z dwoma białokredowymi paskami, wcięte na szczycie, o długości 1,5 do 3,5 cm. Są sztywne – przy zgięciu pękają.
; [[Pęd (botanika)|Pędy]]: Silnie wyżłobione, błyszczące, o barwie od bladobrązowej do prawie białej<ref name=johnson/>.
; [[Szyszka|Szyszki]]: Średniej wielkości o długości 8-10 cm. Przed dojrzeniem fioletowe, potem fioletowo-brązowe. Ukryte łuski wspierające. Oskrzydlone nasiona osypują się po rozpadzie szyszki po około 6-7 miesiącach od zapylenia.
; [[Liść|Liście]]: Sztywne, gęsto umieszczone na pędzie igły w kształcie litery V. Na dolnej powierzchni mają dwa białokredowe paski<ref name=johnson/>.
; [[Szyszka|Szyszki]]: Stojące, walcowate, o długości 8-10 cm. Zawiązują się niezbyt licznie, ale nie tylko na wierzchołku drzewa, ale również na niższych gałęziach. Przed dojrzeniem są fioletowe, potem fioletowo-brązowe. Ukryte łuski wspierające. Po dojrzeniu nasion szyszka rozpada się<ref name=johnson/><ref name=abies/>.
 
=== Zastosowanie ===
Bywa uprawiana jako roślina ozdobna. W Europie do uprawy wprowadził ją Philipp Franz von Siebold w 1859<ref name=abies/>. Najlepiej rośnie na glebach gliniastych, w pełnym słońcu, źle toleruje gleby stale podmokłe. Jest odporna na mrozy, ale źle toleruje wysuszające zimowe wiatry<ref name=abies/>. W Polsce duże okazy znajdują się między innymi w Kórniku, Wrocławiu, Żabowie.
 
{{Przypisy}}
 
[[Kategoria:Sosnowate]]
[[Kategoria:Drzewa]]