Wersja z 16:33, 17 lis 2013 edytuj Gungir1983 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 18 107 edycji poprawa linków, szablon, drobne redakcyjne ← poprzednia edycja		Wersja z 00:03, 22 maj 2014 edytuj anuluj edycję Blackfish (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 29 872 edycje m drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 4: Współpraca z prasą gadzinową była uznawana przez [[Polskie Państwo Podziemne]] za [[kolaboracja\|kolaborację]]. Najbardziej znane tytuły to: "[[Nowy Kurier Warszawski]]", "[[Kurier Częstochowski]]", "[[Goniec Krakowski]]", "[[Dziennik Radomski]]", "[[Goniec Codzienny]]", "[[Ilustrowany Kurier Polski (gadzinówka)\|Ilustrowany Kurier Polski]]", "[[Gazeta Lwowska (gadzinówka)\|Gazeta Lwowska]]", "[[Fala (miesięcznik)\|Fala]]". Gadzinówkami okupanta sowieckiego były "[[Prawda Wileńska]]", "[[Prawda Komsomolska]]", "[[Wolna Łomża]]" i "[[Czerwony Sztandar (periodyk po polsku)\|Czerwony Sztandar]]" we [[Lwów\|Lwowie]]<ref>[[Grzegorz Hryciuk]], ''Polacy we Lwowie 1939-1944. Życie codzienne.'', Warszawa 2000, wyd. [[Książka i Wiedza]], ISBN 83-05-13148-3, rozdział "Polskojęzyczna prasa gadzinowa", s. 102-105.</ref>. W czasach [[Otto von Bismarck\|Ottona von Bismarcka]] utworzono tajny „fundusz gadzinowy” ([[Język niemiecki\|niem.]] ''Reptilienfond''), którego celem było pozyskiwanie przychylności dziennikarzy mających rozpowszechniać informacje propagandowe - korzystne z punktu widzenia ~~okupanta~~[[Rozbiory Polski\|zaborcy]]. Od nazwy tego funduszu powstało określenie ''gadzinówka'' oznaczające prasę służącą ~~okupantowi~~rządowi zaborcy, okupanta ~~lub~~czy ~~systemowi~~systemu ~~totalitarnemu~~totalitarnego. Za pierwszą z takich [[Gazeta\|gazet]] w Polsce uchodzi "[[Godzina Polski]]", wydawany podczas [[I wojna światowa\|I wojny światowej]] przez proniemieckiego "króla prasy" na [[Śląsk]]u, [[Adam Napieralski\|Adama Napieralskiego]]<ref>{{cytuj książkę\|autor=[[Henryk Zieliński]]\|tytuł=[[:s:Historia Polski (Henryk Zieliński)\|Historia Polski 1914-1939]]\|wydawca=Ossolineum\|miejsce=Wrocław\|data=1983\|strony=[[:s:Strona:Zielinski Historia Polski-rozdzial1.djvu/033\|39]]\|isbn=83-04-00712-6}}. Według [[Jadwiga Dmochowska\|Jadwigi Waydel Dmochowskiej]] gazeta była w Warszawie nazywana "Gadziną Polską", a potem "gadzinówką" ({{cytuj książkę\|autor=Jadwiga Weydel Dmochowska\|tytuł=Dawna Warszawa : wspomnienia\|wydawca=PIW\|miejsce=Warszawa\|data=1958\|strony=476}}).</ref> W latach osiemdziesiątych [[XX ~~wiek]]u~~wieku mianem tym określano gazety, które odzyskały prawo publikowania w okresie [[Stan wojenny w Polsce 1981-1983\|stanu wojennego]]<ref>Maciej Wilamowski, Konrad Wnęk, Lidia Zyblikiewicz: ''Leksykon polskich powiedzeń historycznych.'' s. 41 ISBN 83-7006-880-4</ref>. {{Przypisy\|2}}

Prasa gadzinowa: Różnice pomiędzy wersjami