Aleksander Ziemny: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Gower (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne
m →‎Biografia: drobne redakcyjne
Linia 22:
Urodził się w rodzinie [[Żydzi|żydowskiej]], jako syn adwokata Ferdynanda Keinera (1893-1938) i Pauliny z domu Kleinberg (1896-1987), pielęgniarki. Uczęszczał do szkoły powszechnej i [[I Liceum Ogólnokształcące im. Eugeniusza Romera w Rabce-Zdroju|Gimnazjum Sanatoryjnego Męskiego Dra Jana Wieczorkowskiego]] w [[Rabka|Rabce]]. Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] we [[Lwów|Lwowie]] i w [[Podhajce|Podhajcach]] ([[Podole]]). W [[czerwiec|czerwcu]] [[1940]] został stamtąd wywieziony na przymusowe roboty na [[Uralski Okręg Federalny|Uralu]] (obóz [[Pyszma]] w obwodzie swierdłowskim), gdzie pracował m.in. jako woźnica, drwal, robotnik kolejowy. W [[1940]] rozpoczął twórczość poetycką. W latach [[1943]]-[[1944]] nauczyciel języka niemieckiego w szkole średniej w rejonie pyszmińskim. W [[lipiec|lipcu]] [[1944]] wstąpił jako ochotnik do Wojska Polskiego w [[ZSRR]]; następnie adept Oficerskiej Szkoły Piechoty w [[Riazań|Riazaniu]]. W [[1945]] wraz z I Armią Wojska Polskiego (w randze porucznika) powrócił do [[Polska|Polski]]; został mianowany porucznikiem.
 
Zdemobilizowany, powrócił do [[Kraków|Krakowa]], od [[1946]] do [[1969]] (stała współpraca do [[1949]]) dziennikarz krakowskiego ''[[Przekrój (tygodnik)|Przekroju]]''. W tym samym roku debiutuje wierszem pt. ''Czwarta droga'' (data powstania: [[1941]]), opublikowanym w ''[[Odrodzenie (tygodnik)|Odrodzeniu]]''. Od [[1948]] w [[Warszawa|Warszawie]]. Dziennikarz ''[[Życie Warszawy|Życia Warszawy]]'' ([[1948]]), Agencji Prasowo-Informacyjnej (API, [[1949]]-[[1955]]). Publikował także w pismach: ''[[Rzeczpospolita (gazeta)|Rzeczpospolita]]'', ''[[Szpilki (czasopismo)|Szpilki]]'' ([[1949]]-[[1963]], [[1966]], [[1969]]), ''[[Życie Literackie (1951-1991)|Życie Literackie]]'' ([[1953]]-[[1971]], [[1974]], [[1975]]), ''Nowa Kultura'' ([[1952]]-[[1958]]), ''Zwierciadło'' ([[1960]]-[[1963]]). Od [[1956]] do [[1969]] dziennikarz w tygodniku ''[[Świat (tygodnik 1951-1969)|Świat]]'' (m.in. aforyzmy z cyklu pt.: ''Ruszanie mózgiem'', liczne reportaże). Jako dziennikarz i reporter odbywał wiele podróży zagranicznych, m.in. do [[Anglia|Anglii]], [[Bułgaria|Bułgarii]], [[Chińska Republika Ludowa|Chin]], [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]], [[Francja|Francji]], [[Meksyk]]u, [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]], [[Szwecja|Szwecji]], [[Włochy|Włoch]], na [[Bliski Wschód]], do [[Szwajcaria|Szwajcarii]], [[Związek SsocjalistycznychSocjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckiego]], [[Kanada|Kanady]], [[Hiszpania|Hiszpanii]] i [[Izrael]]a.
 
Po zamknięciu pisma ''[[Świat (tygodnik 1951-1969)|Świat]]'', co stanowiło pokłosie wydarzeń Marca 1968, w latach [[1969]]-[[1973]] pracował w miesięczniku ''Ty i Ja''. Swoją twórczość - przekładową i własną - publikował w tym czasie m.in. w pismach: ''Współczesność'' ([[1970]]-[[1971]], m.in. cykl ''Listy do siebie''), ''Literatura'' ([[1975]]-[[1981]], [[1986]]-[[1989]]; m.in. przekłady wierszy i prozy z języków angielskiego, niemieckiego, rosyjskiego i hebrajskiego). Od [[1973]] na rencie inwalidzkiej. W [[1981]] pracował wolontaryjnie jako sanitariusz w Szpitalu Bielańskim w [[Warszawa|Warszawie]]. Przekłady z literatury żydowskiej zamieszczał w pismach ''[[Tygodnik Powszechny]]'' ([[1981]]), ''Pismo'' ([[1981]]), ''Kurier Polski'' ([[1984]]). W [[1987]] (pod pseud. ''Ingratus'') publikował przekłady poezji z języka rosyjskiego w pismach II obiegu: ''Europa'', ''Kultura Niezależna'' i ''Miesięcznik Małopolski''. W latach 90. swoje publikacje zamieszczał w pismach: ''Literatura'' ([[1991]]-[[1996]]), ''Rzeczpospolita'' ([[1997]]-[[2006]]), ''Midrasz'' ([[1997]]-[[2009]]).
 
Odznaczenia i wyróżnienia: Srebrny Krzyż Zasługi ([[1945]]), Medal Bat Jamu ([[1987]]), Nagroda [[PEN Club|Polskiego PEN Clubu]] za przekłady literatury hebrajskiej ([[1998]]).