Edward Rastawiecki: Różnice pomiędzy wersjami

'''Edward Rastawiecki''' (ur. [[2 października]] [[1804]] w Nowosiółkach na Lubelszczyźnie, zm. [[23 lutego]] [[1874]] w [[Warszawa|Warszawie]]), – polski [[baron]], historyk sztuki.

== Biografia ==

Pochodził z zamożnej polskiej rodziny arystokratycznej. Jego ojcem był baron Ludwik Mikołaj Adam, senator-kasztelan Królestwa Polskiego. Matką Teresa z Krajewskich. Po nauce w [[Liceum Warszawskie|Liceum Warszawskim]] ukończył [[1829]] studia na wydziale administracyjnym [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]]. Do [[1830]] pracował jako aplikant w [[Bank Polski (Królestwo Polskie)|Banku Polskim]], a następnie był doradcą w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim. Odziedziczony majątek pozwolił mu na poświęcenie się nauce. Dzięki jego wsparciu finansowegofinansowemu ukazałukazała się w [[1845]] praca Ignacego Zagórskiego pt. ''Monety dawnej Polski, jako też prowincji i miast do niej niegdyś należących, z trzech ostatnich wieków'' (1845). Wspierał rozwój polskiej [[archeologia|archeologii]], finansując prace archeologiczne w [[Królestwo Kongresowe|Królestwie Polskim]]. Był członkiem od [[1846]] Cesarskiego Towarzystwa Historii i Starożytności Rosyjskich oraz od [[1850]] Towarzystwa Naukowego w [[Kraków|Krakowie]]. Czynnie działał w [[Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych|Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych]]. W latach [[1860]]-[[1866]]1860–1866 był jego wiceprezesem, a w roku [[1868]] został ''wieczystym i honorowym'' członkiem Towarzystwa.

== Bibliografia ==