Wilhelm Habsburg (1827–1894): Różnice pomiędzy wersjami

Arcyksiążę Wilhelm urodził się 21 kwietnia 1827 roku w Wiedniu. Był synem arcyksięcia [[Karol Ludwik Habsburg|Karola Ludwika Habsburga]] i [[Henrietta Nassau-Weilburg (1797-1829)|Henrietty von Nassau-Weilburg]]. Od wczesnej młodości interesował się wojskiem, zwłaszcza artylerią.<ref>Paweł PizańskiPizuński, ''Poczet Wielkich Mistrzów Krzyżackich'', Gdańsk 2003, s. 246</ref> Przeznaczony do kariery wojskowej w 1846 roku został pułkownikiem 12 regimentu piechoty. W 1847 roku awansował na generała-majora. Uczestniczył w wielu bitwach m.in: pod [[Solferino]] ([[1859]]) i pod [[Bitwa pod Sadową|Sadową]] ([[1866]]). W 1860 roku został dowódcą artylerii polowej armii królestwa lombardzko-weneckiego, a w 1862 roku komendantem oddziałów zgrupowania [[Mainz]].<ref>Paweł PizańskiPizuński, op. cit., s. 246</ref>

Od października [[1845]] roku był członkiem [[Zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]]. Po odbyciu nowicjatu w [[1846]] roku złożył śluby zakonne. Wybrano go na [[koadiutor]]a wielkiego mistrza. Od [[1863]] roku został po śmierci arcyksięcia [[Maksymilian Habsburg-Este|Maksymiliana]] zwierzchnikiem zakonu. Po objęciu urzędu propagował organizowanie krzyżackich szpitali polowych przy armii austriackiej oraz organizował instytucję tzw. marianów, stowarzyszenia świeckich i honorowych członków zakonu krzyżackiego. Dbał przy pomocy wysokich rangą protegowanych o pozyskiwanie środków finansowych dla zakonu.<ref>Paweł PizańskiPizuński, op. cit., s. 247</ref> Jako wielki mistrz kontynuował przemiany, które zapoczątkował jego poprzednik. Istniejące już konwenty otrzymywały własną regułę. Powstawały też nowe domy zakonne.

Był wielkim zwolennikiem idei rozwoju [[Heeresgeschichtliches Museum]] w Wiedniu. Po utworzeniu w 1885 roku pod patronatem arcyksięcia [[Arcyksiążę Rudolf|Rudolfa]] komisji czuwającej nad rozwojem placówki odpowiadał za upiększanie jej kolekcji militariów<ref>''Heeresgeschichtliches Museum (Hrsg.): 100 Jahre Heeresgeschichtliches Museum. Bekanntes und Unbekanntes zu seiner Geschichte. Heeresgeschichtliches Museum'', Wien 1991, Ss. 10''</ref>.

W życiu prywatnym pomimo ślubów zakonnych żył wystawnie i poświęcał się życiu towarzyskiemu. Grał na giełdzie, co przynosiło mu znaczne dochody. Uwielbiał [[bal (zabawa)|bale]] i jazdę konną. Mieszkał poza [[konwent]]em w wybudowanym w specjalnie dla niego w latach [[1864]]-[[1867]] pałacu pod Wiedniem. W trakcie służby wojskowej zgromadził arcyksiążę większość odznaczeń monarchii habsburskiej. Utrzymywał się z inwestycji na giełdzie i ze sprzedaży papierów wartościowych. Jego pasją były przepych i konie. W kręgach dworskich uchodził za kobieciarza. Jego zachowanie było przyczyną wielu komentarzy i plotek.<ref>Paweł PizańskiPizuński, op. cit., s. 248</ref>

* Paweł PizańskiPizuński, ''Poczet Wielkich Mistrzów Krzyżackich'', Gdańsk 2003, ISBN 83-909057-7-9