|
== [[Hydrografia]] ==
Długość fosy to 580 [[metr|m]], szerokość 5-205–20 m, powierzchnia lustra wody -– 0,9533 [[hektar|ha]] i wysokość -– 82,9 m [[n.p.m.]]<ref>[{{Cytuj stronę | url = http://bip.warszawa.pl/NR/rdonlyres/E67913BC-4740-4734-B386-E0129BA7CFF0/713792/mpzp_Sadyba_Polnoc_tekst_prognozy1.pdf | tytuł = Prognoza oddziaływania na Środowisko Projektu Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Sadyby Północnej] (dostęp| 16data listopadadostępu 2010= r.)2010-11-16}}</ref>.
W wyniku badań przeprowadzonych w latach 2000-20022000–2002 stwierdzono, że stan wody waha się w granicach 51 cm. Najwyższe stany wody związane są z wiosennymi roztopami, najniższe -– w bezdeszczowych miesiącach letnich. W trakcie okresu pomiarowego woda w zbiorniku nie występowała w nim permanentnie. Zaobserwowano brak wody w miesiącach letnich. Zbiornik zasilany jest przez opady. Zaobserwowano ponadto, że niższe stany były związane z zimową retencją opadu w formie pokrywy śnieżnej. Bernardyńska Woda nie posiada powierzchniowego dopływu ani odpływu.
Podsumowując powyższe badania stwierdzono: "Zbiornik„Zbiornik Bernardyńska Woda może zostać utrzymany przy zastosowaniu technik uszczelniających dno i sztucznym doprowadzeniu wody. Drugim rozwiązaniem jest sztuczne pogłębienie tego zbiornika. W przypadku niepodjęcia niezbędnych badań i prac zbiornik w krótkim okresie czasu ulegnie samoistnemu zanikowi."”
Bernardyńska Woda jest przedłużeniem fosy [[Fort Cze Twierdzy Warszawa|Fortu Piłsudskiego]] znajdującej się wzdłuż zachodniej części ulicy Idzikowskiego (po zachodniej stronie ul. Sobieskiego). Stan wody obu fos jest skorelowany. Nie zaobserwowano wpływu wahań wody [[Wisła|Wisły]] na stan wody Bernardyńskiej Wody.
Zbiornik oraz część biegnącego wzdłuż niego nasypu są pozostałością byłych [[Fortyfikacja|fortyfikacji]] [[Fort Cze Twierdzy Warszawa|Fortu Piłsudskiego]] z [[XIX wiek|XIX w.]]
W 1891 r.roku inżynier [[Henryk Huss]] i Wiktor Magnus, specjalista od parcelacji, założyli spółkę w celu budowy kolejki do Wilanowa. [[Piaseczyńska Kolej Wąskotorowa|Wilanowska Kolej Wąskotorowa]] została uruchomiona w roku 1892, jej tory biegły wzdłuż Bernardyńskiej Wody (od południowej strony, tam, gdzie dziś biegnie ulica Przy Bernardyńskiej Wodzie) do ul. Powsińskiej. Wilanów na przełomie wieków był celem niedzielnych wycieczek warszawiaków. Od 1894 r. wygodna [[Kolej wąskotorowa|kolejka wąskotorowa]] woziła wycieczkowiczów z [[Plac Unii Lubelskiej w Warszawie|Placu Unii Lubelskiej]] ul. Powsińską przez Wilanów i [[Konstancin-Jeziorna|Konstancin]] do [[Piaseczno|Piaseczna]]<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.stalus.iq.pl/show.php/idc/8 | tytuł = Przewodnik po Warszawie (do 1944 roku) – Kolej wilanowska | data dostępu = 2010-03-23 marca 2010| autor = | opublikowany = | praca = | data = | język =}}</ref>. Ostatnie fragmenty torów wzdłuż Bernardyńskiej Wody zdemontowano w latach 60. [[XX wiek|XX w.]]
[[Plik:Warszawa 14 Pulk Ulanow Jazlowieckich 1939 defense memorial stone 2010-07.jpg|thumb|250px|Kamień poświęcony walkom 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich w 1939 r.roku]]
We wrześniu 1939 r.roku w rejonie Czerniakowa i Sadyby Oddział Wydzielony [[14 Pułk Ułanów Jazłowieckich|14. Pułku Ułanów Jazłowieckich]] wzmocniony [[6 Pułk Ułanów Kaniowskich|6. Pułkiem Ułanów Kaniowskich]] bronił Warszawy od południa. Dowództwo Oddziału Wydzielonego stacjonowało w tym czasie w Willi Podgórskich przy ul. Powsińskiej 104. W walkach tych poległo ponad 20 ułanów. W 2009 r.roku – w 70. rocznicę walk – nad Bernardyńską Wodą (od strony skrzyżowania ul. Powsińskiej i Idzikowskiego) odsłonięto kamień z tablicą pamiątkową ufundowany przez Zarząd Dzielnicy Warszawa Mokotów.
Jeszcze w latach 50. i 60. XX w. kanał był zagospodarowany, można było w nim pływać oraz wypożyczać kajaki. W końcu lat 60. przeprowadzono nieudaną rewitalizację kanału. Wodę wypompowano, a dno zostało oczyszczone i nieco pogłębione w ramach przymusowego "czynu„czynu społecznego"społecznego” przez mokotowskich licealistów. Po tej rewitalizacji poziom wody nie wrócił do poprzedniego stanu i od tego czasu kanał jest zbiornikiem bardzo płytkim, okresowo wysychającym.
W wyniku budowy alei Wincentego Witosa zachodnia część fosy została skrócona o kilkadziesiąt metrów.
Obecna (2010 r.rok) koncepcja przebudowy ciągu ulic Witosa-Sikorskiego-Dolina Służewiecka zakłada utrzymanie ciągu przyrodniczego związanego z fosą wzdłuż ul. Idzikowskiego - jako terenu parkowego oraz odtworzenie dopływu wód do Fosy Bernardyńskiej (ze strony fosy Fortu Czerniakowskiego)<ref>[{{Cytuj stronę | url = http://siskom.waw.pl/materialy/sikorskiego/ROS_Streszczenie_tom1.pdf | tytuł = Raport o oddziaływaniu na środowisko Koncepcji przebudowy ciągu ulic Witosa-Sikorskiego-Dolina Służewiecka] (dostęp| 27data marcadostępu =2010 r.)-03-27}}</ref>.
== Ciekawostki ==
Wzdłuż fosy fortecznej istnieje drugi nasyp przykrywający kolektory infrastruktury technicznej miasta.
Przy Bernardyńskiej Wodzie znajduje się automatyczna stacja pomiarowa jakości powietrza dokonująca pomiarów stężenia dwutlenku siarki i pyłów<ref>[{{Cytuj stronę | url = http://www.wios.warszawa.pl/download.php?s=1&id=104 | tytuł = WIOŚ w Warszawie, Aktualny stan jakości powietrza w Warszawie] (dostęp| 27data marcadostępu 2010= r.)2010-03-27}}</ref>.
{{przypisyPrzypisy}}
[[Kategoria:Mokotów]]
| 