Tor regatowy w Bydgoszczy: Różnice pomiędzy wersjami

Tor regatowy jest akwenem o rzucie zbliżonym do prostokąta, którego oś przebiega w przybliżeniu na kierunku północ-południe. Od wschodu do akwenu przylega [[Wyspa w Brdyujściu|wyspa]] oddzielająca tor od kanału ujściowego [[Brda|Brdy]]. Znajduje się tam kanał wiodący do [[Śluza Czersko Polskie|śluzy Czersko Polskie]], która jest pierwszym obiektem hydrotechnicznym [[Droga wodna Wisła-Odra|drogi wodnej [[Wisła]]-[[Odra]]. Na południu znajduje się [[grobla]] oddzielająca tor od mniejszego akwenu, nie wykorzystywanego dla regat, położonego tuż przy stacji kolejowej [[Bydgoszcz Łęgnowo]], zwanego "''małym portem drzewnym''", bądź "''karpnikiem''". Na północy znajduje się meta toru regatowego oraz zabytkowa [[śluza Brdyujście]] czynna w latach [[1879]]-[[2002]], odrestaurowana w 2014 roku. Z kolei brzeg zachodni jest miejscem, gdzie wybudowano trybuny, wieżę sędziowską, hangary, parkingi oraz [[Przystanie żeglarskie w Bydgoszczy|przystanie klubów żeglarskich]]. Tam również znajdują się zimowiska dla statków.

Geneza Torutoru regatowego w [[Bydgoszcz]]y wiąże się z regulacją miejskiego odcinka [[Brda|Brdy]], który od [[1774]] r. (po budowie [[Kanał Bydgoski|Kanału Bydgoskiego]]) był elementem [[Droga wodna Wisła-Odra|drogi wodnej Wisła-Odra]]. Wzrastający ruch żeglugowy oraz konieczność składowania dużych ilości drewna oczekującego na spław [[Kanał Bydgoski|Kanałem Bydgoskim]] do [[Cesarstwo Niemieckie|Niemiec]] stworzył potrzebę budowy akwenu, który służyłby do tego celu, a zarazem ustabilizował poziom [[Brda|Brdy]], konieczny dla żeglugi.