Piotr Szembek (1788–1866): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat., drobne merytoryczne |
m Popups: Ujednoznacznienie linku z Kapitan na kapitan (ranga), WP:SK |
||
Linia 1:
[[Plik:PL Piotr Szembek.jpg|thumb|Piotr Szembek]]
[[Plik:POL COA Szembek.svg
'''Piotr Szembek''' herbu [[Szembek]] (ur. [[14 grudnia]] [[1788]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[21 czerwca]] [[1866]] w [[Siemianice (województwo wielkopolskie)|Siemianicach]]) – hrabia<ref>Tytuł hrabiego został zatwierdzony 17 stycznia 1816 roku w [[Królestwo Prus|Prusach]].</ref>, [[Generał|generał dywizji]] [[Wojsko Polskie|Wojska Polskiego]].
== Życiorys ==
Piotr Szembek urodził się 14 grudnia 1788 roku w Warszawie, w rodzinie [[Józef Ignacy Szembek|Józefa Ignacego]] i Kunegundy z Walewskich. Kształcił się w Akademii Wojskowej w Berlinie<ref>''Kronika powstań polskich 1794-1944'', Wydawnictwo Kronika, Warszawa, ISBN 83-86079-02-9, s. 112.</ref>. Od 1807 służył w wojskach [[Armia Księstwa Warszawskiego|Księstwa Warszawskiego]] i [[Królestwo Kongresowe|Królestwa Polskiego]]. Był [[kapitan (ranga)|kapitanem]]
W [[powstanie listopadowe|powstaniu listopadowym]] (1830-1831) [[Gubernatorzy wojskowi Warszawy w czasie powstania listopadowego|gubernator wojskowy Warszawy]] od 4 grudnia do 16 grudnia 1830<ref>[[Andrzej Biernat (historyk)|Andrzej Biernat]], [[Ireneusz Ihnatowicz]], ''Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku'', Warszawa 2003, s. 483.</ref>, członek Rady Wojennej. Generał i dowódca [[4 Dywizja Piechoty (powstanie listopadowe)|4 Dywizji Piechoty]]. Brał udział w bitwach pod [[I bitwa pod Wawrem|Wawrem]] i [[Bitwa o Olszynkę Grochowską|Olszynką Grochowską]]. Mówiono o nim „Ufaj Szembekowi. Szembek nie zdradzi”. Jednym z jego [[adiutant]]ów był [[Franciszek Kacper Fornalski]]. Na skutek konfliktu z naczelnym wodzem gen. [[Jan Zygmunt Skrzynecki|Janem Skrzyneckim]] został zdymisjonowany. Kontynuował jednak karierę wojskową jako ochotnik w korpusie [[Julian Sierawski|Juliana Sierawskiego]], a po dymisji Skrzyneckiego został przywrócony do służby w stopniu generała dywizji<ref>''Kronika powstań...'', s. 112.</ref>. Po zakończeniu powstania osiadł w swych dobrach [[Siemianice (województwo wielkopolskie)|Siemianice]] koło Kępna w [[Wielkopolska|Wielkopolsce]].
| |||