Lankavatara: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Zobacz też: drobne redakcyjne, poprawa linków
→‎Filozofia: drobne merytoryczne
Linia 34:
Tekst tej sutry jest dość niesystematycznym i amorficznym ciągiem zapisów dotyczących filozofii o ''istocie umysłu''. Z tych względów ze sposobu dość zwięzłego wyrażenia idei jest ona bardzo trudna. Ideologicznie sutra ta kontynuuje nauki [[Sutra lotosu|Sutry Lotosu]] chociaż metodologicznie jest zbliżona do [[Sutra Diamentowa|Sutry Diamentowej]].
 
Najważniejszą myślą sutry Lankavatara jest prymat świadomości (doktryna ta określana jest często hasłem "tylko umysł"), który oznacza że jedyną absolutną rzeczywistością jest świadomość. Wg tych nauk wszystkie zjawiska są manifestacją umysłu, a przeświadczenie o ich niezależnej obiektywnej egzystencji jest iluzją, przyczyną cierpienia i krążenia istot w [[Sansara|samsarze]].
{|
|-
| style="background:#E3E3E3; color:black" | <blockquote>
Język, Mahamati, nie jest Ostateczną Prawdą; to, co można osiągnąć dzięki językowi nie jest ostateczną prawdą. Dlaczego? Za pośrednictwem mowy można wkroczyć w prawdę, ale same słowa nie są prawdą. Prawda to samourzeczywistnienie doświadczane wewnętrznie przez mądrych ludzi dzięki niedualnemu wglądowi i nie należy do sfery słów, dualizmu czy intelektu. (''') Świat nie jest niczym innym jak Umysłem. (...) Wszystko jest Umysłem.</blockquote>
|}<ref>D.T. Suzuki, ''Studies in the Lankavatara Sutra''. London, Routledge and Kegan Paul, 1968. Ss. 243-245</ref>

Dlatego sutra ta związana była ze szkołą ''Tylko Umysł'' czyli [[Czittamatra|jogaczarą]]. Nauki te wyrażone są w pierwszym rozdziale sutry i stąd jest on uważany za najważniejszy [Budda wygłasza te nauki Rawanie (skt Rāvana) na górza Malaja (skt Malaya)]. [[Natura Buddy|Tathagatagarbha]] czyli istota lub natura Buddy jest tu utożsamiony z podstawową, czyli najniższą warstwą świadomości. Równocześnie jednak sutra ta wyprowadza niebezpieczny wniosek, który stał się jednym z elementów pomagających podkopać fundamenty buddyzmu w [[Indie|Indiach]]. Stwierdza mianowicie, że tak jak ręka może być nazwana ''hasta'', ''kara'' czy ''pāni'', a ciało [[Le Tanu|tanu]], [[dema]] czy [[śarīra]], tak samo [[Tathagata]] (skt Tathāgata) ''przychodzi dostępny wysłuchaniu przez ludzi ignorantów (...) pod wieloma imionami liczącymi sto tysięcy razy trzy [[asamkhyeya]]'', dzięki czemu ''oni zwracają się do niego, nie wiedząc, że są to imiona Tathagaty''. A więc nawet imiona różnych niebuddyjskich bóstw takich jak [[Brahma]], [[Wisznu]] czy [[Śiwa]] w równym stopniu jak liczne buddyjskie i niebuddyjskie określenia Rzeczywistości, takie jak [[nirwana]], [[wieczność]], [[Pustka (uczucie)|pustka]], [[dharmadhatu]], [[bezkształt]] itd. – wszystkie oznaczają Tathagatę<ref>Sangharakshita. A Survey of Buddhism. Str. 289, 290</ref>.
 
Rozdział drugi sutry rozpoczyna się serią pytań; tradyjnie uważa się, że jest ich 108, jednak w rzeczywistości jest ich więcej. Dotyczą one 122 tematów, na które odpowiada Budda. W większości tematy te były już dyskutowane w [[Tipitaka|Abhidharma Pitaka]] lub w bardziej usystematyzowanej formie w pracach [[Asanga|Asangi]], jednego z głównych przedstawicieli szkoły jogaczary.