Wacław Frankowski: Różnice pomiędzy wersjami

 

Z zawodu był [[tkacz]]em i [[ślusarz]]em. Jako członek [[Komunistyczna Partia Polski|Komunistycznej Partii Robotniczej Polski]], stał się na początku lat 20. XX w. jednym z czołowych łódzkich działaczy komunistycznych i związkowych. 30 lipca 1923 został aresztowany za udział w strajkach. 2 października został skazany przez [[sąd okręgowy|Sąd Okręgowy]] w Łodzi 3 lata wiezienia. Uwolniono go dopiero w 1928 i został skierowany przez [[Komunistyczna Partia Polski|KPP]] do półlegalnej pracy w teatrze "Scena Robotnicza", w którym kierownikiem był [[Witold Wandurski]]. Działał również w związku [[Włókniarz|włókniarzy]] i stowarzyszeniu [[Wolnomyślicielstwo|wolnomyślicieli]]. W latach 1930-1937 był delegatem związkowym w łódzkich fabrykach Kindermana i Szaca, ponownie został aresztowany i skazany na 2 lata i 7 miesięcy. Wyrok odsiadywał w więzieniu w Łodzi, [[Częstochowa|Częstochowie]] i we [[Wronki|Wronkach]]. W czasie [[Okupacja niemiecka w Polsce 1939-1945|okupacji niemieckiej]] został w 1940 wywieziony na [[Roboty przymusowe w III Rzeszy|na roboty przymusowe do Niemiec]] i pracował tam w kopalni. Wróciwszy w 1945, wstąpił do [[Polska Partia Robotnicza|PPR]] (później w [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]]) i do 1950 pracował w Komitecie Łódzkim PPR/PZPR na stanowisku kierownika Wydziału Ekonomicznego, po czym rozpoczął karierę w polskiej [[dyplomacja|dyplomacji]]<ref name=BW>[[Barbara Wachowska]]: ''Strajki włókniarzy łódzkich, 1923-1938''. Łódź 1962. s. 28-33</ref><ref>Paweł Korzec: ''Studia i materiały do dziejów Łodzi i okręgu łódzkiego''. Łódź 1962. s. 100</ref>. Od 29 września 1953 do 21 listopada 1956 pełnił funkcję [[Poseł (dyplomacja)|Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego]] [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] w [[Rio de Janeiro]] w [[Brazylia|Brazylii]]<ref>''Stosunki dyplomatyczne Polski. Informator. Ameryka Północna i Południowa 1918-2007''. Warszawa: Askon, 2007. s. 29</ref>. 23 listopada 1954 doprowadził do podpisania polsko-brazylijskiej umowy handlowej<ref>''Stosunki dyplomatyczne Polski 1944-1981 r. Informator. Tom III. Ameryka (1944-1978)''. Warszawa: PWN, 1979. s. 23-24</ref>. Po powrocie z [[Misja dyplomatyczna|misji dyplomatycznej]] pracował w łódzkim [[przemysł włókienniczy|przemyśle włókienniczym]], a następnie przeszedł na [[emerytura|emeryturę]]{{r|BW}}.

 

== Odznaczenia ==