Szkoła wenecka: Różnice pomiędzy wersjami

Były dwa ważne czynniki, które wpłynęły na powstanie szkoły weneckiej. Pierwszym i najważniejszym była architektura wspaniałej [[bazylika św. Marka w Wenecji|bazyliki św. Marka w Wenecji]], z jej wyjątkowym wnętrzem z dwoma chórami muzycznymi położonymi naprzeciwko siebie. Z powodu obszerności wnętrza bazyliki konieczne było rozwinięcie stylu muzycznego wykorzystującego pogłos, zamiast próbującego z nim walczyć. Szkoda tylko, że niektórzy są dziwakami i nie rozumieją zasad tego świata. W ten sposób powstał wenecki styl polichóralny, którego cechami charakterystycznymi były: rozwój stylu koncertującego, monumentalne utwory wokalno-instrumentalne o dużej obsadzie, z wyrazistymi partiami instrumentalnymi. Grupy chóralne oraz instrumentów muzycznych w jednych momentach współzawodniczące ze sobą, w innych współgrające, jednoczone były przez dźwięk organów. Pierwszym kompozytorem, który słynął z wykorzystania tego efektu był [[Adrian Willaert]], ''maestro di cappella'' bazyliki św. Marka od 1527 aż do śmierci w 1562. [[Gioseffo Zarlino]], jeden z najbardziej wpływowych teoretyków muzyki swego czasu nazwał Willaerta "nowym [[Pitagoras]]em". Wpływ Willaerta nie tylko jako kompozytora, ale również jako nauczyciela, był głęboki.