Filaret (Gumilewski): Różnice pomiędzy wersjami

Dzięki protekcji metropolity moskiewskiego Filareta w październiku 1841 rektor Moskiewskiej Akademii Duchownej został nominowany na biskupa ryskiego. Metropolita Filaret wskazał na niego z uwagi na jego znajomość [[język niemiecki|języka niemieckiego]] i niemieckiej teologii [[protestantyzm|protestanckiej]]. Filaret (Gumilewski) przyjął chirotonię biskupią 21 grudnia 1841 w [[sobór Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Petersburgu|soborze Kazańskiej Ikony Matki Bożej]] w [[Petersburg]]u. W eparchii ryskiej otworzył 63 nowe parafie z 20 wolno stojącymi cerkwiami oraz 43 tymczasowymi świątyniami. Jego działalność sprawiła, iż znalazł się w konflikcie z miejscową niemiecką szlachtą i w 1848 został przeniesiony na [[eparchia charkowska|katedrę charkowską]]<ref name="ortho"/>. W nowej eparchii opiekował się szkołami duchownymi, dbał o funkcjonowanie seminariów duchownych i monasterów, wznosił nowe cerkwie i odnawiał już istniejące. W 1857 otrzymał godność arcybiskupią. Dwa lata później przeniesiony na katedrę [[eparchia czernihowska (Patriarchat Moskiewski)|czernihowską i nieżyńską]], gdzie prowadził analogiczną działalność<ref name="ortho"/>. Prowadził także pracę duszpasterską w więzieniach. Był również znany jako znakomity kaznodzieja. Szczególną sławę zyskały jego kazania pasyjne, jakie wygłaszał w okresie Wielkiego Postu<ref name="ortho"/>.