Republika Pińczowska (1944): Różnice pomiędzy wersjami

Pierwszymi akcjami partyzanckimi zmierzającymi do wyzwolenia terenu pow. pińczowskiego spod okupacji niemieckiej było rozbrojenie posterunków niemieckich w [[Racławice|Racławicach]], a następnie w [[Nowy Korczyn| Nowym Korczynie]] i [[Działoszyce| Działoszycach]]. W tym czasie miała też miejsce zwycięskiazwycięska potyczka oddziału AK "Grom" wspieranego przez oddziały BCh i AL stoczona z oddziałem [[Wehrmacht]]u pod wsią [[Powiat jędrzejowski|Sielec]]. 27 lipca 1944 r. został zlikwidowany ostatni punkt oporu niemieckiego w Kazimierzy Wielkiej w sile ponad 30 ludzi, głównie składający się z ukraińskich faszystów<ref>Zygmunt Małecki, Stanisław Marcinkowski, ''Ziemia pińczowska''. Kraków, s.15, </ref>.

Władzę w Republice Pińczowskiej sprawowali: Pińczowska Konspiracyjna Powiatowa Rada Narodowa i delegat powiatowy [[Rząd RP na uchodźstwie|rządu RP na uchodźstwie]] wraz z komendantem Obwodu Pińczów AK. [[Józef Morton]] został komisarzem do spraw majatkówmajątków obszarniczych, [[Edward Wojtasik]] do spraw [[Reforma rolna|reformy rolnej]] a [[Marian Dawkant]] do spraw kolejnictwa i dróg<ref>Zygmunt Małecki, Stanisław Marcinkowski, ''Ziemia pińczowska''. Kraków, s.15, </ref>. Z oddziałów AL i współpracującego z nimi oddziału [[Józef Maślanka|Józefa Maślanki]] sformowano [[1 Brygada AL Ziemi Krakowskiej im. Bartosza Głowackiego|1 Brygadę AL im. Bartosza Głowackiego]].

Ze wzgleduwzględu na bliskość przyczółka baranowsko -sandomierskiego i [[Front wschodni (II wojna światowa)|frontu wschodniego]] oraz militarne znaczenie dróg przechodzących przez Republikę, Niemcy podjęli działania zaczepne zmierzające do jej likwidacji<ref>Zygmunt Małecki, Stanisław Marcinkowski, ''Ziemia pińczowska''. Kraków, s.15, </ref>.

Skutkiem koncentracji Wehrmachtu i braku możliwości połączenia z przyczółkami [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], oddziały partyzanckie zostały zdemobilizowane i wróciły do konspiracji, natomiast 1 Brygada Armii Ludowej po bitwie pod wsią [[Baranów (powiat buski)|Baranów]], 14 sierpnia 1944 r. przebiła się przez front niemiecko radziecki na [[Przyczółekprzyczółek baranowsko-sandomierski |przyczółek baranowsko sandomierski]] jednak część żołnierzy brygady zostało na tym terenie tworząc nowe jednostki AL dalej w konspiracji<ref>Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, ''Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych''. Warszawa 1977, s.18,19, </ref>.